ص:2

ص:3

ص:4

کاش در این رمضان لایق دیدار شوم

سحری با نظر لطف تو بیدار شوم

کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان

تا که هم سفره تو لحظه افطار شوم

ص:5

ص:6

رفع عطش با صلوات بر مهدی38

صلوات و یاد مهدی علیه السلام 38

1. شرط قبولی نماز38

2. مایه تمامیت نماز39

3. جفا بر پیامبر39

4. محرومیت از بوی بهشت40

سحر و یاد مهدی علیه السلام 40

دعاهای ماه رمضان و یاد مهدی علیه السلام 41

1. شکوه فراق41

2. دعای هر روزه _ تعقیب هر نماز و یاد مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 46

روایات48

فراز اول48

فراز دوم50

فراز سوم52

فراز چهارم53

فراز پنجم54

فراز ششم55

فراز هفتم56

فراز هشتم57

فراز نهم58

فراز یازدهم61

فراز دوازدهم62

فراز سیزدهم63

فراز چهاردهم64

3. دعای شب های دهه آخر65

دعای سحر و یاد مهدی علیه السلام 68

دعای ابوحمزه ثمالی و یاد مهدی علیه السلام 71

ص:7

گناه مانع دیدار73

دعای جوشن کبیر و یاد مهدی علیه السلام 75

دعای مجیر و یاد مهدی علیه السلام 77

صبحگاه ماه رمضان و یاد مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 78

نماز اول وقت صبحگاه و شامگاه و یاد مهدی علیه السلام 79

شب جمعه و درخواست حاجت طبق دستور حضرت مهدی علیه السلام 80

جمعه روز مهمانی خصوصی هفتگی و روز ظهور82

جمعه روز شادی شیعه84

شفاعت جمعه از دعای فرج خوان85

رعایت حقوق در ماه رمضان و حق مهدی علیه السلام 86

1. حق پدری87

2. حق سیادت87

3. حق معرفت87

4. حق عبادت87

5. حق توحید88

6. حق افتتاح88

7. حق اختتام88

8. حق تعلیم88

9. حق تزکیه و طهارت89

10. حق تربیت89

11. حق نعمت و روزی89

12. حق بقاء مخلوقات90

13. حق خلقت و ایجاد90

14. حق زیارت91

رضا و تسلیم و یاد مهدی علیه السلام 92

1. زمان رحلت100

2. محل دفن100

ص:8

روز دوم ماه رمضان (رحلت شیخ مفید) و یاد امام زمان علیه السلام 100

مرثیه سرایی امام زمان برای شیخ مفید103

دهم ماه رمضان، رحلت خدیجه جدة امام زمان108

شب چهارده ماه رمضان و یاد مهدی علیه السلام 109

الف. بدر تمام109

ب. قمر109

ج. کوکب درّی110

محبت امام صادق به پسر خدیجه110

فضایل خدیجه جده امام زمان110

1. مباهات خدا به خدیجه110

2. جهاد مالی خدیجه از زبان پیامبر111

3. خدیجه انتخاب شده خدایی111

4. خدیجه برترین زنان بهشت112

5. بهشت مشتاق خدیجه112

6. خدیجه از کُمّلین روزگار113

7. سلام خدا به خدیجه113

8. دفاع خدیجه از محمّد صلی الله علیه و آله 114

9. ملاک انتخاب خدیجه، پیامبر را114

10. هستی خدیجه فدای محمّد115

11. وصیت خدیجه116

مدح خدیجه121

13 ماه رمضان نزول کتاب انجیل و یاد مهدی126

منجی نزد مسیحیان127

مقصود از «فرزند انسان» کیست؟128

زمان ظهور منجی در اناجیل128

علائم ظهور منجی در اناجیل129

اوصاف یاران منجی در اناجیل130

ص:9

منجی باوری در انجیل136

روز چهاردهم ماه رمضان و یاد مهدی علیه السلام 137

نیمه رمضان و یاد مهدی علیه السلام 140

1. شباهت140

2. کرامت140

3. نَسب و حَسَب141

4. حجت ابن الحسن از دیدگاه امام حسن علیه السلام 141

هفدهم ماه رمضان، بنیان گذاری مسجد جمکران145

نماز تحیت مسجد جمکران147

نماز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف 148

توجه علما، عرفا، فقها به مسجد مقدس جمکران151

1. حضرت آیت الله مرعشی نجفی151

2. حضرت آیت الله گلپایگانی152

3. آیت الله محمد تقی بافقی152

4. آیت الله فاضل لنکرانی153

5. آیت الله صافی گلپایگانی153

6. آیت الله بهجت154

7. آیت الله بهاء الدینی154

8. آیت الله بروجردی154

9. آیت الله سید محمد حجت کوه کمرهای155

10. آیت الله خوانساری156

11. آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری156

12. آیت الله خامنه ای158

هفدهم ماه رمضان، جنگ بدر و یاد مهدی علیه السلام 159

هفدهم ماه رمضان، قتل عایشه161

انتقام مهدی از عایشه161

شب هجدهم ماه رمضان و مشاهدة شیخ محد کوفی شوشتری162

ص:10

18 ماه رمضان نزول زبور بر داود و یاد مهدی165

منجی باوری در زبور داوود165

آینده داران زمین165

شب های قدر و یاد مهدی علیه السلام 166

روایات167

مشترکات شب قدر با شب نیمه شعبان169

طلب عافیت و یاد مهدی علیه السلام 170

دعای فرج در شب قدر و یاد مهدی علیه السلام 170

21 ماه رمضان وفات حضرت موسی و یاد حضرت171

تأخیر وفات موسی برای تعیین جانشین172

4. هم سخن با خدا175

5. فرج176

دعای حج و یاد مهدی علیه السلام 187

شب بیست و سوم ماه رمضان و صیحة آسمانی188

ویژگیهای ندای آسمانی191

1. شنیدن تمام اهل زمین191

2. شنیدن اهل شرق و غرب191

3. شنیدن تمامی جانداران191

4. شنیدن هر قومی به زبان مادری191

5. یکنواختی صدا برای همگان192

6. غیر منتظره بودن ندای آسمانی192

7. ایمان آوردن مردم192

8. بیرون آمدن دختران پردهنشین192

9. بیدار شدن افراد خواب193

10. وحشت افراد بیدار193

11. نشستن افراد ایستاده و ایستادن افراد نشسته193

نتیجه ندای آسمانی193

ص:11

1. خروج حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 193

2. واکنش مومنان194

3. واکنش معاندان194

4. ندای شیطانی194

نتیجه ندای شیطان195

1. شک در ندای رحمانی195

2. برگشت از ندای رحمانی196

مژده به اهل ولایت196

دعای امام صادق علیه السلام و یاد مهدی علیه السلام 197

بیست و پنجم ماه رمضان، رحلت صاحب مکیال المکارم197

اما کتاب: مانند نگارش کتاب کمال الدین و تمام النعمة199

نمونه دوم- دستور به نوشتن کتاب مکیال المکارم201

بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت:201

دعای مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به دعای فرج خوان203

زمان رحلت203

27 رمضان و یاد امام زمان علیه السلام 204

عید فطر و یاد امام زمان علیه السلام 212

روز قدس و یاد مهدی علیه السلام 213

قبولی اعمال به واسطه حضرت مهدی علیه السلام 213

منابع216

ص:12

ص:13

کَفِلقَةِ قمر؛ (1) مانند پاره ماه است. و در دعای ندبه دربارة صفات امامان معصوم علیهم السلام آمده که آنها «ماه های فروزانند... «وَ الْاَقمار المنیره» که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف یکی از آن هاست.

2. همانطور که مؤمنین مترصدند و آماده می شوند که ماه شب رمضان را ببینند و وظیفه خود را عملی کنند، باید آماده باشند که «ماه فاطمه» چه زمانی از افق کعبه نمایان می شود، بلکه باید تاریکی های گناه را بزدایند تا هر چه زود تر چهرة تابناک مهدی طلوع کند.

گیرند همه روزه و من گیسویت

جویند همه هلال و من ابرویت

از جمله این دوازده ماه تمام

یک ماه مبارک است و آن هم رویت

ص:14

ای امام زمان من بر تو نازل می شوم هر کجا که راحله ام روی آورد و مرا وارد نماید. و میهمان تو هستم در هر کجا که باشم از شهر ها (چون هستی مملوک توست).

میزبانی و خلق مهمانت

همه بنشسته بر سر خوانَت

جانب خلق دائماً جاری است

ریزش سیل وار احسانت

ص:15

4. السلام علیک حین... تبیّن (تفسیر) (1)

سلام بر تو ای امام زمان که تفسیر کننده کتاب خدائی.

ص:16

ربیع الانام. (1) سلام بر بهار مردم.

ص:17

چیست؟

فرمود: چون خواستم وارد حرم شوم، دیدم حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف قسمت بالای سر جدش نشسته و با صدای روح بخش مشغول تلاوت قرآن می باشد. لذا این شعر را بالبداهه خواندم. (1)

ص:18

«لَقَدْ جَاءکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ». (1) هما نا پیامبری از جنس خودتان به سوی شما آمده است که آن چه شما را برنجاند بر او سخت است؛ بر هدایت شما حریص و دلسوز و به مومنان رئوف و مهربان است.

امام معصوم هم پدری مهربان و دلسوز و رحیم است. در زیارت امیرالمؤمنین علیه السلام در روز مبعث آمده است:

« کُنتَ للمؤمنین اَباً رحیماً اذ صاروا علیک عیالاً فَحَمَلْتَ اثقال ما عنه ضعفوا.» (2)

«تو برای اهل ایمان پدری مهربان بودی، که آنان را به منزله خاندان خود می شمردی، سپس کارهای سنگین که در تحملش ناتوان بودند، تو بر دوش می گرفتی».

در زیارت آل یس هم حضرت مهدی علیه السلام را «رحمت واسعه» نامیده است... (و الرّحمةُ الواسعة). (3)

در روایت آمده که خود امام مهدی علیه السلام فرموده:

ان رحمة ربکم وسعت کل شیء و انا تلک الرحمة؛ همانا رحمت پروردگارتان همه چیز را فرا گرفته است و من آن رحمت بیکران الهی هستم. (4)

آری؛ امام زمان علیه السلام هم که بنده و نماینده خدا و خلیفه رسول الله و

ص:19

فرزند امیر المؤمنین علیه السلام هست، برای امت پدری مهربان است.

از آن جا که هدف از آفرینش و خلقت، بندگی خداوند است و اساس بندگی همان شناخت و معرفت الهی است؛ و از طرفی عالی ترین تبلور این معرفت و شناخت، شناخت و معرفت پیامبر و اوصیای او علیهم السلام است؛ لذا شقی و بدبخت کسی است که در این ماه رحمت، ارتباطی با خدا ندارد؛ همان طور که هر کس با مهدی عزیز که امامی رحیم و دلسوز است ارتباطی نداشته باشد چنین است. در زیارت جامعه آمده است:

من اتیکم نجی و من لم یأتکم هلک. هر کس به سوی شما آمد نجات یافت و آن که از این درگاه دور شد به هلاکت رسید. (1)

ص:20

تو صلوات نفرستند. پس من گفتمی آمین. زمانی که در پله دوم بودم گفت: به خاک مالیده باد بینی انسانی که پدر و مادر خود را درک کند ولی اهل بهشت نشود، پس من گفتم: آمین. و زمانی که در پله سوم بودم گفت: به خاک مالیده باد بینی انسانی که ماه رمضان را درک کند ولی کاری نکند که مشمول رحمت واسعة الهی شود، پس من گفتم: آمین. (1)

ص:21

است». (1)

محرمات الهی همان چیزهائی است که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و اجداد طاهرینش به ما آموخته اند.

در زیارت جامعه کبیره می خوانیم:

بموالاتکم علّمنا الله معالم دیننا. (2)

به واسطه ولایت شما اهل بیت، خدای متعال «معالم دین» را به ما تعلیم داد.

ما وظیفه داریم «محرمات از آن معالم» را ترک کنیم و در دعای ندبه همین وظیفه را معین کرده اند:

... و اَعنّا علی اجتناب معصیته؛ (3)

خدایا! ما را بر پرهیز کردن از معصیت مهدی علیه السلام کمک کن.

در حدیث نبوی نیز آمده است:

افضل اعمال اُمتی انتظار فرج الله عزوجل؛ (4)

هر زمان، بهترین عمل امت من، انتظار فرج و ظهور مهدی عزیز است. در حدیث حضرت سجاد علیه السلام آمده است:

المنتظرون لظهوره افضل اهل کل زمان؛ (5)

ص:22

منتظران ظهورش بهترین و با فضیلت ترین افراد هر زمان هستند. در نتیجه بهترین مصداق انتظار آن است که با ترک گناه و محرمات الهی خود و جامعه را برای آمدن حضرتش آماده کنیم.

ص:23

و انت تأمّ الملاء.

آقا جان! چه زمانی که تو ما را و ما شما را ببینیم در حالی که پرچم پیروزی را در عالم برافراشته ای و ما هم چون پروانه به دور شمع وجودت حلقه بزنیم و تو امت بی پناه را امامت کنی؟ (1)

آری، آن روز تعبیرها تغییر می کند. به جای «اَینَ» می گوییم «هذا».

وصالت کی شود ما را میسّر؟

که تا گردد دل و دیده منور

خوش آن روزی که برخیزد ز کعبه

طنین نغمة اللة اکبر (2)

ص:24

صلواتُ الله علیهما می باشد. (1) و محدث قمی در کتاب گران سنگ سفینة البحار از امام صادق علیه السلام نقل کرده است که فرمود: منظور از قد قامت الصلوة قیام قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد. (2) اگر کلمه صلوه را مشتق از وصل بدانیم، پس ائمه معصومین علیهم السلام کسانی هستند که در مقام قرب و صال حضرت حق به جایی رسیده اند که برای احدی از مخلوقین امکان وصول به آن مقام نیست.

ص:25

السلام علیک حین تحمدُ و تَستَغفر؛ (1)

سلام بر تو زمانی که به حمد و استغفار مشغولی!

ص:26

الشیطان؛ (1)

هیچ چیز مثل نماز، بینی شیطان را به خاک نمی مالد؛ پس نماز بگزار و بینی شیطان را به خاک بمال.

ص:27

در نماز جماعت صف ها را هماهنگ و منظم کنید تا دل هایتان هماهنگ شود، به یکدیگر شانه به شانه متصل گردید تا با هم مهربان باشید. (1)

لذا هر گاه صف های نماز جماعت را منظم می کنیم، یادآور صف های منظم و پولادین لشکر حضرت مهدی علیه السلام باشیم که خدای متعال در قرآن از آن صف ها مداحی کرده است؛ آن جا که در سورة صف می فرماید:

«إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفّاً کَأَنَّهُم بُنیَانٌ مَّرْصُوصٌ»؛ (2)

همانا خداوند کسانی را که در راهش در صف های منظم همچون بنیان های محکم مبارزه می کنند، دوست می دارد.

چه خوب است همانطور که خلل و فرجه های صف نماز جماعت را پر می کنیم، بکوشیم خلل ها و کاستی هایی که در صفوف مسلمین در سطح جهان است، اصلاح کنیم تا زمینه ظهور حضرتش آماده و آماده تر شود و قابلیت مجاهدة در رکاب حضرتش در مقابل دشمنانش را پیدا کنیم. در زیارت نامة آن حضرت آمده است:

... فابعثنی عند خروجه ظاهراً من حفرتی مؤتزراً کَفَنی حتی اُجاهد بین یدیه فی الصّف الذی اَثنیتَ علی اهله فی کتابک فقلت: کانهم بنیانٌ مرصوصٌ؛ (3)

ص:28

... خدایا! مرا در روزی که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور می کند، از قبرم در حالی که کفن پوشم خارج کن، تا این که در رکاب و مقابل روی مبارک آن حضرت جهاد کنم؛ در صفی که در کتابت از اهل آن تجلیل نمودی و فرمودی: «گویی صف آنان، مثل بنیانی محکم و استوار است».

ص:29

و کثرة عدونا و قلّة عددنا فَافْرُج ذلک یا رب عنا بفتح منک تعجّله و نصر منک تعزه و امام عدل تظهره اله الحق آمین.

خدایا! ما به تو شکایت می کنیم از فقدان پیامبرمان و از غیبت ولی امرمان. از سختگیری روزگار، از وقوع فتنه ها، از همدستی دشمنان، از فزونی دشمنان و کمی یاران.

پروردگارا! گشایشی فراهم ساز، همراه با یک پیروزی نزدیک، نصرت شکوهمند و پیشوای عادلی که برای ما ظاهر فرمایی.ای خدای حق! مستجاب فرما. (1)

3. امام صادق علیه السلام به شیعیان امر کرده است که در قنوت نماز بعد از کلمات فرج (2) همان دعای قنوت امیرالمؤمنین علیه السلام را بخوانند. (3)

4. امام رضا علیه السلام به شیعیان دستور می دهد در قنوت نماز ظهر روز جمعه دعایی را در همین رابطه بخوانند. (4)

5. امام جواد علیه السلام برای تعجیل در امر فرج دعا کرده و می گوید:

... فاصبحوا ظاهرین و الی الحق داعین، و للامام المنتظر القائم بالقسط تابعین....

آن ها پیروز شده، به سوی حق فرا می خوانند و از امام منتظری که قائم به قسط است، پیروی می کنند.

ص:30

6. امامین همامین عسکریین علیهما السلام نیز در قنوت نماز برای امر فرج دعا می کردند. (1)

نقل شده است آیت الله بهاء الدینی رحمة الله در اواخر عمر خود، در قنوت نماز، دعای اللهم کن لولیک... را می خواندند. علت از او سؤال شد، فرمود: «حضرت پیغام دادند، در قنوت به من دعا کنید». یکی از علمای ایران می گوید: برای زیارت امیر المومنین علیه السلام به نجف اشرف شرفیاب شدم در نماز آیه الله خویی رحمة الله شرکت کردم ایشان دعای اللهم کن لولیک الحجه بن الحسن را در قنوت خواندند. بعدا ضمن تشکر از ایشان گفتم: خواندن این دعا در قنوت نماز توسط حضرت عالی درس بزرگی به دیگران است. ایشان فرمودند:... حدود پنجاه سال است که این دعا را در نماز هایم می خوانم و با آن انس دارم. (2)

اگر خواهی به ما احسان کنی بهر ظهور خود

به درگاه خدا دست دعا بردار، مهدی جان

غم هجران ز دوش جان ما بردار مهدی جان

عنایت کن قدم بر چشم ما بگذار مهدی جان (3)

***

تو فرمودی برای من دعا کن

ظهورم را تقاضا از خدا کن

روا گر حاجت ما را نکردی

خدایا حاجت او را روا کن (4)

ص:31

ص:32

و تسبیح می باشد؛ پس بهتر است بعد از فریضه و نماز واجب باشد. البته پس از نوافل هم جایز و صحیح است. (1) از آن جا که انجام سجده شکر بعد از نماز مورد سفارش حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد حتی آن را در توقیع مبارک از لازم ترین مستحبات شمرده اند هنگام رفتن به سجده شکر به یاد حضرت باشیم نه آن که در خود سجده؛ زیرا در سجده باید به یاد خدا باشیم، لذا می گوئیم: شکراً لله.

ص:33

بخورد.

کاش در این رمضان لایق دیدار شوم

سحری با نظر لطف تو بیدار شوم

کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان

تا که همسفره تو لحظه افطار شوم

درروایت آمده:

للصائم فرحتان. فرحةٌ عند افطاره و فرحةٌ عند لقاء ربه؛ (1)

برای روزه دار دو خوشحالی است یکی موقع افطار و دیگری موقع ملاقات پروردگار.

1. موقع افطار که پس از تحمل تشنگی و گرسنگی، جسمش متنعم می شود و به آب و غذای ظاهری و با انجام وظیفه همراه ولایت روحش شاد می شود؛ چون جلب رضایت خدا و امام زمانش حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را می نماید.

ص:34

ص:35

ص:36

کنید. علامه سید محمد حسن میر جهانی نقل کرده است که در مجلس یزید سربریده امام حسین علیه السلام جواب سلام پسرش زین العابدین علیه السلام را داد و به او فرمود: بلغ شیعتی منی السلام وقل لهم ان ابی مات عطشانا فاذکروه و مات غریبا فاندبوه ومضی شهیدا فابکوه. (1) شیعیانم را از من سلام برسان و بر ایشان بگو که پدرم تشنه شهید شد، او را یاد کنید. و غریب از دنیا رفت برایش ندبه و عزاداری کنید. و شهید از دنیا رفت برای او گریه کنید.

علاوه بر تشنگی امام حسین علیه السلام از گرسنگی آن حضرت نیز یاد کنیم؛ چرا که به گفته سید بن طاووس در لهوف هرگاه آب و غذا نزد حضرت سجاد علیه السلام می گذاشتند میل نمی کرد تا این که آب و غذا با اشک آن حضرت مخلوط می شد. وقتی علت را می پرسیدند که چرا آب و غذا میل نمی کنید؟ می فرمود:

قتل ابن رسول الله عطشاناً و قتل ابن رسول الله جائعاً؛ (2)

فرزند رسول الله تشنه شهید شد، فرزند رسول الله گرسنه شهید شد.

ص:37

هر انسانی ظاهر و باطن، و جسم و جانی دارد. اگر جسم انسان با همین آبی که از ابرها به اذن خدا نازل می شود سیراب می گردد، روح و باطن و جان انسانی هم با آب ولایت اشراب می شود که به فرمودة امام صادق علیه السلام :

رحم الله شیعتنا خلقوا من فاضل طینتنا و عجنوا بماء ولایتنا؛ (1)

خدا رحمت کند شیعیان ما را که از زیادی گل ما آفریده شدند و خاکشان با آب ولایت ما خمیر شده.

این که امیرالمؤمنین علیه السلام ساقی کوثر و حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف «ماء معین» است و حضرت رضا علیه السلام فرمود: «الامام الماء العذب علی الظّمآء؛ (2) امام آب گوارای شیرین است بر تشنگی».

لذا چه مناسب است هنگام تشنگی در حال روزة ماه رمضان برای رفع تشنگی جسم و جان خود در دنیا و آخرت به حضرت مهدی علیه السلام متوسل شویم.

عجب آبی است آب وصل چو نوشیدم ز دست تو

پس از نوشیدن آن آب، کامی تشنه تر دارم

***

تو با یک جرعه آب زندگانی

مرا هم ده حیات جاودانی

منم مشتاق دیدار جمالت

مگو در پاسخ من لنْ تَرانی (3)

ص:38

ص:39

هر کس نماز بخواند و بر من و اهل بیتم درود نفرستد، نمازش قبول نخواهد شد. (1)

از جابربن عبد الله انصاری نیز نقل شده است:

لو صلیتُ صلاة لم اصل فیها علی محمد و آل محمد ما رأیت انّها تقبل (2)؛

اگر نمازی بخوانم و در آن بر محمد و آل محمد درود و صلوات نفرستم فکر نمی کنم که آن نماز قبول شود.

ص:40

ص:41

ظهور نوری در خانه های مومنین می تابد، به یک دیگر می گویند: این نور چیست؟ تا این که در سپیده دم متوجه می شوند که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کرده است همان طور که به دعای فرشتگان تاریکی آسمان را با نور فاطمه زهرا علیها السلام بر طرف نمودی.

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی

آن شب قدر که این تازه براتم دادند (1)

ص:42

الحمد لله الذی یؤمن الخائفین، و ینجّی الصالحین و یرفع المستضعفین. و یضعُ المستکبرین و یهلک ملوکاًً، و یستخلف آخرین.

باید بدانیم ناگریز، امنیت خائفان، نجات صالحان، رفع مستضعفان، وضع و زمین خوردن گردن کشان، هلاک ملوک و پادشاهان جور، و خلیفه شدن و امامت پابرهنگان بر کرة زمین، به دست حضرت مهدی موعود علیه السلام است.

بر خوانندگان و شنوندگان دعای با عظمت افتتاح است که توجه داشته باشند این دعا 70 سطر است که اعم از مناجات و مطالبی درباره چهارده معصوم علیهم السلام می باشد و مهم این است که از70 سطر 11 سطر آن درباره 13 معصوم علیهم السلام و 21 سطر آن، مخصوص امام زمان حضرت مهدی علیه السلام است. شاهد بر این معنا، همان ضمیر های مفرد «بِهِ» می باشد و این که نفرموده اند: «بهم» یعنی به حق حضرت مهدی حوائج ما را برآور.

... اللهم و صَلّ علی ولی امرک القائم المؤمَّل والعدل المنتظَر و حُفَّهُ بملائکتک المقرّبین و اَیّده بِروح القُدُس یا رب العالمین. اللهم اجعله الداّعَی الی کتابک و القائم بدینک استَخلِفْهُ فی الاَرض کما استخلَفت الذینَ مِن قبله، مَکِّنْ دینِه الذی ارتَضَیتَهُ له، اٍبدِلْهُ مِن بَعدِ خَوفِه اَمناً، یَعبُدُکَ لا یُشرِکُ بِکَ شَیئاً، اللّهم اَعِزَّهُ و اَعْزِزْبِهِ، و انْصُرْهُ و انتَصِرِبِهِ، وانصُره نصراً عزیزاً، و افْتَح له فَتْحَاً یَسیراً، و اجعَل له مِنْ لَدنک سُلطاناً نَصیراً، اللهم اَظِهِر به دینَکَ، و سُنَّةَ نَبیّکَ، حَتّی لا یَستَخفیَ بِشَیٍ منَ الحقّ مَخافَةَ احدٍ مِنَ الخَلق، اللهم اِنّا نَرغَبُ الیکَ فی دَِولَةٍ کریمَةٍ، تُعِزَّبِهاالاسلامَ و

ص:43

اَهلَه، و تُذِلّ بِها النّفاقَ و اَهلَهُ، و تَجعَلُنا فیها من الدُّعاةِ اِلی طاعتِکَ، و القادَة الی سَبیلک و ترزُقٌنا بها کرامةَ الدنیا و الاخرةِ، اللهم ما عَرَّفتَنا مِنَ الحق فَحَمِّلناهُ، و قَصرنا عنه فَبَلّغْناه، اَللّهمّ الْمُمْ به شَعَثَنا، و اشعَبْ به صَدعَنا، وار تُقْ به فَتْقَنا، و کَثّر به قلَّتَنا، و اَعْزِز به ذِلَّتَنا، و اَغنِ به عائلَنا، و اقضِ به عَنْ مُغرَمنا، و اجبُر به فَقَرنا، و سُدَّ به خَلَّتَنا، و یَسِّرْ به عُسرَنا، و بَیّضْ بِهِ وُجوهَنا، و فُکَّ به اَسَرنا، و اَنجِحْ به طَلَبتِنا،و اَنجِز به مَواعیدَنا، وِ استَجِبْ به دَعْوَتَنا، و اَعطِنا به سُؤلَنا،و بَلّغِنا به من الدنیا و الاخرة آمالَنا، و اَعْطِنا به فوقَ رَغبَتنا، یا خیر المسئولین، و اَوسَعَ المُعطین، اشفِ به صُدُور رَنا، و اَذهب به غیظَ قُلُوبِنا، و اَهدِنابه لِمَا اختُلِفَ فیه من الحق بِاذنک،انک تَهدی مَن نَشاءُ الی صراطٍ مستقیم، وانصُرنا به عَلی عُدوّک وعَدوّنا، اله الحق آمین...

خدایا درود فرست بر ولی خود صاحب الامر امام عدل منتظر، و او را به سپاه فرشتگان مقّربت فراگیر، و به روح القدسش مویّد بدار،ای پروردگار عالمین.

خدایا او را مقرر فرما تا دعوت به کتاب آسمانی تو کند، و به ترویج دین تو قیام فرماید، و او را خلیفه خود در زمین گردان، چنانچه پیشنیان او را امام و خلیفه گردانیدی، و او را تمکین ده برای حفظ دین او که پسند توست، و خوف او را پس از این مدت بدل به ایمنی گردان تا تو را بپرستد و هیچ به تو شرک نیاورده

خدایا او را عزّت بخش، و ما را به ظهورش عزیز گردان، و او را

ص:44

یاری کن، و ما را به او یاری فرما، و او را نصرت کامل با عزت و اقتدار بخش، و به آسانی جهان را به دست او فتح کن، و از جانب خود او را سلطنت و قدرت عنایت فرما.

خدایا به دست او دینت را و سنّت پیمبرت را آشکار ساز، تا آنکه دیگر چیزی از حق و حقیقت از ترس احدی از خلق مخفی نمایند

خدایا ما از تو امید و اشتیاق داریم که دولت با کرامت آن امام زمان را به ظهور آوری، و اسلام و اهلش را به آن عزّت بخشی، و نفاق و اهل نفاق را ذلیل و خوار گردانی، و ما را در آن دولت حقه اهل دعوت به طاعتت و از پیشوایان راه هدایت قرار دهی و به واسطه آن بزرگوار به ما کرامت دنیا و آخرت عطا فرمایی.

خدایا آنچه از حق که ما را به آن شناسا کردی بعمل آن هم وادارکن و آنچه شناخته ایم به معرفتش برسان. خدایا پریشانی ما را به آن جمع گردان، و پراکندگی امور ما را بوجود او اصلاح فرما، و شکاف و تفرقه های ما را اتّحاد بخش، و عده ی قلیل ما را بسیار گردان، و ذلت ما را بوجودش بدل بعزت ساز، و نقص ما را مسدود ساز، و مشکلات ما را به برکتش آسان گردان، و بوجود او ما را روسفید گردان، و امیران ما را آزاد ساز، وحاجت های ما را رواگردان، و وعده هایی که دادی منجّز گردان، و به برکتش دعاهای ما مستجاب، و درخواستهای ما را عطا فرما، و به آرزوهایی که در دنیا و آخرت داریم برسان، و به ما فوق آنچه مایلیم عطا فرما،ای بهترین سؤال شدگان، و وسیع نظرتر از همه عطا کنندگان، و به برکت او دردهای باطنی ما را شفابخش، به او خشم دلهای ما را فرو نشان، و به

ص:45

وجودش ما را با همه ی اختلاف که شده است، به حق به التفاتت هدایت فرما، که تو البته هر که را خواهی به راه راست هدایت می فرمایی، و به ظهور او ما را نصرت بخش، بر دشمان تو و دشمنان ما،ای خدای به حق، این دعا را به کرمت مستجاب فرما.

خواندن دعای افتتاح توسط حضرت مهدی و تشرف شیخ صالح قطیغی

عالم عامل، شیخ صالح قطیغی _ صاحب کتاب اعمال السنة _ فرمود:

بعد از کشتاری که در روز یکشنبه 27 رجب سال 1325، در شهر قُدَیْح که از بلاد فطیف و مسکن است من است.) واقع شد، در حالی که در محاصره دشمن بودیم به من مشغول تألیف این کتاب بودم و اغتشاش حواس داشتم.

شب جمعه ای بعد از اداء نماز فریضه در مسجد قُدَیْح. مشغول نافلة عشاء بودم، ناگاه صدای شخصی را شنیدم که از حفظ مشغول خواندن «دعای افتتاح» است و حال آنکه از اهل قُدَیح احدی آن دعا را نمی توانست بخواند و آنها هم که می خواندند. از حفظ نبودند خصوصاً در آن حال محاصره و دگرگونی اوضاع، این شخص، دعا را به لهجة عربی و با کمال رقت و حال حزن، که مناسب آن است، می خواند، که همة اینها موجب تعجب من گردید! در حین خواندن فقرة «اللّهم أنا نشکوا الیک فَقْدَ نبیّنا» متوجه او شدم ببینم که کیست که دعا را به این حال حزن و رقت می خواند، دیدم شخصی فقیر و مریض و بسیار صابر در فقر و مرض... غبطه خوردم که این

ص:46

طور شخصی چنین حالی در عبادت دارد و من آن حال را ندارم.

مدتی مشغول شنیدن حال خواندن او بودم و خودم را سرزنش می کردم. به او خطاب کردم و از التماس دعا نمودم. او هم از من التماس دعا کرد. از مسجد بیرون آمدم و این قضیه را فراموش کردم. پانزده روز از این جریان گذشت. شب جمعه در همان مسجد، همان شخص را که اسم او مهدی بود، به همان حالت گذشته دیدم. از کثرت تعجب سؤال کردم: شما این دعا را که هر شب ماه رمضان خوانده می شود، از حفظ دارید، گفت: نه.

با خود گفتم: شاید اسم این دعا را نمی داند، لذا بعضی از فقرات آن را که از آن شخص شنیده بودم، خواندم که شاید به خاطر بیاورد. گفت: نه.

دانستم که خوانند. دعا در آن شب یا حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف یا یکی از اولیاء الله بوده است. (1)

ص:47

اللهم فرّج عن کل مکروب

اللهم رد کل غریب

اللهم فکَّ کل اسیر

اللهم اصلح کل فاسدٍ من اُمور المسلمین

اللهم اشف کل مریض

اللهم سدّ فقرنا بغناک

اللهم غیّر سوءَ حالنا بحسن حالک

اللهم اقض عنّا الدَّین

و اغننا من الفقر

انک علی کلّ شیٍ قدیر. (1)

دعای فوق، زمانی مستجاب می شود و به طور کامل جامه عمل می پوشد که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کند؛ و آن هنگام:

وفور نعمت شود؛

اهل قبور خوشحال شوند؛

هر فقیری بی نیاز شود؛

هر گرسنه ای سیر شود؛

هر عریان و برهنه ای پوشیده شود؛

هر دَینی ادا گردد؛

هر غم زده ای خوشحال شود؛

هر غریبی به وطن برگردد؛

ص:48

هر اسیری آزاد شود؛

هر فسادی اصلاح گردد؛

هر مریضی شفا یابد؛

و هر سوئی و زشتی تبدیل به حسن و زیبایی گردد؛

ص:49

را پوشیده و در آن حال هیچ مومنی در قبر نمی ماند مگر این که داخل شود شادی و سرور در قبر او و این در حالی است که آن ها در قبر ها و عالم برزخ به دیدار هم می شتابند و ظهور قیام حضرت قائم علیه السلام را به یکدیگر بشارت می دهند.

خوشحالی همه موجودات

امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: فیخرج من مکة متوجها الی الشام یفرح به اهل السماء و اهل الارض و الطیر فی الهواء و الحیتان فی البحر (1)

سپس امام زمان علیه السلام را مکه بیرون آمده به سوی شام حرکت می کند، اهل آسمان خوشحال می شوند اهل زمین نیز مسرور می گردند پرندگان هوا شادی می کنند ماهیان دریا خوشحالی می نمایند.

پس برای خوشحالی و شادمانی اهل آسمان و زمین حتی ماهیان دریا و پرندگان هوا و جهت تبدیل کردن حسرت اهل قبور و مردگان به مسرت برای فرج موفور السررو آن زبده عالم و آدم دعا کنیم.

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و اجعلنا من اعوانه و انصاره...

بالاخص برای خوشحالی اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام و به ویژه برای سرور و خوشحالی خواجه کائنات رسول الله الاعظم صلی الله علیه و آله و سلم و هر روز

ص:50

دعای عهد این خواسته را از حضرت حق تعالی داریم:

اللهم و سر نبیک محمداً صلی الله علیه و آله و سلم برؤیته

خدایا با آمدن امام مهدی علیه السلام پیامبرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم را خوشحالی و مسرور نما.

ص:51

در زمان حضرت مهدی اموال مانند خرمن انباشته شود هرکس (فقیر) به محضر حضرت مهدی آید و بگوید: به من مالی عطا کن آن حضرت بدون تامل می گوید: بگیر.

حقوق ماهیانه دو بار

امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:... و یعطی الناس عطایا مرتین فی السنة و یرزقهم فی الشهر رزقین. (1)

امام مهدی در سال دو بار مرحمتی و بخشش دارد و در هر ماه دوبار حقوق می دهد.

محتاج پیدا نشود

امام باقر علیه السلام فرمودند:

و یسوی بین الناس حتی لا تری محتاجاً الی الزکاة. و یجئُ اصحاب الزکاة بزکاتهم الی المحاویج من شیعته فلا یقبلونها فیصرونها و یدورون فی دورهم فیخرجون الیهم فیقولون: لاحاجة لنا فی دراهمکم.

امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف اموال را به طور مساوی تقسیم می کند تا آن جا که نیازمند به زکات را نیابی. و صاحبان زکات زکات خود را به نزد نیازمندان آورند ولی ایشان قبول نمی کنند پس آن ها زکات خود را در کیسه هایی می گذارند و خانه ها را دق الباب می کنند مردم از خانه ها بیرون می آیند و می گویند: ما نیازی به درهم و دینار شما

ص:52

نداریم.

لذا امام صادق علیه السلام فرمودند: تواصلوا و تباروا و تراحموا. فوالذی خلق الحبَّة و برا النسمة لیاتین علیکم وقت لایجد احدکم لدیناره و در همه موضعا یعنی لا یجد له عند ظهور القائم موضعاً یعرفه فیه لاستغناء الناس جمیعاً بفضل الله و فضل ولیه. (1)

به یکدیگر صله و نیکی و رحم کنید به محتاجان شیعه رسیدگی نمائید به آن خدایی که حبه و انسان را خلق کرد و سوگند که زمانی بر شما خواهد آمد که احدی از شما جایگاهی برای خرج کردن درهم و دینارش نیابد و آن در زمان ظهور قائم آل محمد علیه السلام خواهد بود زیرا همه مردم به فضل الهی و تفضل ولی الله الاعظم حضرت بقیة الله علیه السلام بی نیاز خواهند بود.

ص:53

قال امیرالمومنین علیه السلام :... فاذا قام قائمنا حرم علی کل ذی کنزه حتی یأتوا به و یَستَعینُ به. (1)

تا جایی که در حکومت آن حضرت توسط عمال امام زمان لقمه غذا به دهان افتادگان و ضعیفان نهاده شود همان گونه که جد ایشان حضرت هاشم که نان را در کاسه های آبگوشت برای نیازمندان خرد و تکه تکه می کرد.

امام صادق علیه السلام فرمودند: یلعق الزبد... (2) یعنی لقمه کره به دهان افتادگان می گذارد.

ص:54

نماز گزاران زمانی خبردار از این ایثار می شوند که حضرتش به نماز جماعت حاضر نمی شوند و عمار خبر می آورد که به علت نداشتن لباس حضرت به مسجد نیامده و جده اش حضرت فاطمه زهرا علیها السلام است که پیراهن عروسی اش را در شب زفاف به سائل می بخشد. و در روایت امام سجاد علیه السلام آمده است: و من کسا مومنا کسا الله من الثیاب الاخضر. هرکس مومنی را لباس بپوشاند خداوند از لباس های بهشتی او را می پوشاند. (1)

ص:55

خانواده اش مستمری قرار داده می شود.

ص:56

فان ذلک فرجکم. (1)

برای تعجیل فرج بسیار دعا کنید زیرا رسیدن فرج امام زمان علیه السلام و گشایش برای شماست.

ص:57

ص:58

آنگاه همه برگان را آزاد می کند و قیمت آن ها را به صاحبانشان می پردازد.

و امام مهدی علیه السلام در عصر غیبت برای آزادی اسیران این گونه دعا می کنند: اللهم ارزقنا توفیق الطاعه... و علی الاسراء بالخلاص و الراحة (1) خدایا به اسیران آزادی و راحتی مرحمت فرما.

ص:59

و امام صادق علیه السلام فرمودند: و یذهب الزنا و شرب الخمر و یذهب الربا و یقبل الناس علی العبادات و تؤدی الامانات و تهلک الاشرار و تبقی الاخیار. (1)

روابط نا مشروع مشروبات الکی و رباخواری از بین می رود مردم به عبادت و اطاعت روی می آورند امانت ها را به خوبی رعایت می کنند اشرار مردم نابود می شوند و افراد صالح باقی می مانند.

و نیز فرمود: و لا یأخذ فی حکمه الرُّشی (2) در دولت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف رشوه راه ندارد.

و امیرالمومنین علیه السلام فرمودن: لَینزِعَنَّ عنکم قضاةَ السَّوء و لیقبضن عنکم المراضین و لَیعزِلَنَّ عنک اُمراء الجور و لیطهّرِنّ الارض من کل غاش. (3)

امام زمان علیه السلام قاضیان بد را بر کنار می کند و دست سازشکاری را از سرتان کوتاه می کند و حاکمان ستم پیشه را عزل می نماید و زمین را از هر انسان نیرنگ باز و فریبکار پاک می سازد.

ص:60

هیچ نابینا، زمین گیر و دردمندی بر روی زمین نمی ماند مگر آن که خداوند به وسیله ما اهلبیت بیماری او را بر طرف می کند.

و در حدیث لوح وارد شده از قول خدای متعال که می فرماید: و اُبری به مِنَ العَمی و اَشفی به المرضی. (1)

و به دست مهدی کور را بینا و بیمار را شفا می دهم.

امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: من ادرک قائم اهل بیتی من ذی عاهه بَرِئَ و مِن ذی ضعیف قَوِیَ. (2)

هرکس قائم اهل بیت مرا درک کند اگر به بیماری گرفتار شود شفا گیرد و اگر دچار ضعف و نا توانی باشد توانا و نیرومند گردد.

و نیز فرمود:

و تزول کل عاهة عن معتقدی الحق من شیعة المهدی. (3)

هر مریضی که اعتقاد به حق داشته باشد و از شیعیان مهدی علیه السلام باشد شفا می یابد.

مهدی است آن که از نظری بر جمال اوهر دردمند غمزده کسب شفا کند (4)

و در دعای امام زمان علیه السلام آمده:

وعلی مرضی المسلمین بالشفاء و الراحة خدایا! و به بیماران مسلمین شفا و راحتی مرحمت بفرما.

ص:61

ص:62

ص:63

8. تلقین مثبت به جای تلقین منفی

9. امید به جای یاس

10. قرآن به جای رمان

11. رضا به جای ریا

12 سعة. صدر به جای ضیق صدر

13. راز و نیاز به جای سازو آواز

14. توکل به جای تملق

15. توسل به جای تسائل

16. می توانم به جای نمی توانم

17. می شود به جای نمی شود

18. خدا به جای هوی

19. عبودیت به جای رقیت

20. خوشبینی به جای بدبینی، و...

ص:64

اولین چیزی که از عدالت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ظاهر می شود این است که در سرتاسر جهان اعلام می شود که هرکس از یکی از شیعیان ما بستانکار است یاد آوری کند. اگر کسی به مقدار یک دانه سیر و یا یک عدد خردل بستانکار باشد به او اعطا می کند تا چه رسد به کسانی که هزاران درهم و دینار از طلا و نقره طلبکار باشند، هرکس هر مقدار طلبکار باشد به او عطا می کند.

ص:65

قرار گرفت برای نجات بشر او را ظاهر کند.

نکته: هرکس دعای مزبور را بخواند دو نتیجه دارد

1. خداوند گناهانش را می آمرزد

2. ضمناً برای فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف دعا کرده است.

پیامبر عظیم الشان فرموده: من دعا بهذا الدعا فی شهر رمضان بعد المکتوبة غفر الله له ذنوبه الی یوم القیمة (1) هرکس این دعا را در ماه رمضان بعد از هر نماز واجبی بخواند خداوند گناهان او را تا روز قیامت می بخشد.

ص:66

6. یقینی عنایتم کن که در جان و قلبم جای گیرد.

7. ایمانی ارزانیم دار که شک را از من ببرد.

8. راضی به قسمت تو باشم.

9. در دنیا به ما حسنه عطا کن.

10. در آخرت به ما حسنه عطا کن.

11. ما را از آتش سوزان حفظ کن.

12. در این شب یاد خود را به من ارزانی دار.

13. در این شب شکر نعمتهایت را به من عطا کن.

14. در این شب شوق و رغبت به سویت به ما روزی کن.

15. در این شب حالت انابه و گریه به من عنایت کن.

16. در این شب مرا موفق به توبه واقعی کن.

17. در این شب مرا به آن چه که محمد و آل محمد را بر آن موفق کردی توفیق ده. (1)

رمز اجابت خواسته های مطرح شده در این دعا همان ولایت محمد و آل محمد علیهم السلام است. در ابتدا بر آن بزرگواران درود و صلوات می فرستیم بعد خواسته خود را مطرح می نمائیم و می دانیم یکی از آل محمد علیهم السلام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد.

اگر می گوییم: «خدایا اسم مرا در این شب در زمرة سعدا قرار

ص:67

ده»، سعید چه کسی است؟ سعادت و شقاوت انسان به چیست؟ برای جواب به سراغ زیارت جامعه کبیره می رویم، که امام هادی علیه السلام فرمود:

سَعَدَ من والاکم و هَلَکَ من عاداکم؛ (1)

سعید کسی است که ولایت شما اهل بیت را دارد، و شقاوتمند کسی است که با شما عداوت دارد.

و اگر می گوئیم: «خدایا حسنه در دنیا و حسنه در آخرت به ما روزی کن»، حسنة دنیا و آخرت چیست؟ در روایتی آمده است:

«حسنه دنیا و آخرت همان ولایت و مودت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام می باشد و....» (2)

هر کسی جوید توسل بر امام

بی گمان در عافیت باشد مدام

دامنی را گر بگیرد در نجات

در رهائی باشد او را بر ثبات

از مهالک همچنان باشد به دور

چون زظلمت رهنما گردد به نور

رهنمایش سوی حق خواننده است

در ره ارشاد او پاینده است

گر شنیدی حکم او در هر مقام

کس نباشد اینچنین غیر از امام

اینکه بینی در محبت خاص و عام

عشق هر یک را گرفته بر دوام

زین جهت باشد که رمزش شد پدید

هر که یار گلرخان شد؛ شد سعید

من در این معنا کنم سوگند یاد

که بود تنها همینم رسم و داد

هر که با نیکو رخان گردید یار

هم سعادت یابد و هم رستگار

لیک اگر راه خصومت را گزید

در نجات خود هلاکت را خرید (3)

ص:68

ص:69

بهاء، جمال، جلال، عظمت، نور، رحمت، عزت، مشیّت، قدرت، علم، قول، شرف، سلطان، مُلک، علوّ، مَنَّ، آیات، جبروت.

اللهم انی اسألک من بهائک باَ بهاهُ و کل بهائک بهیُّ …. (1)

عجیب در این دعا این است که بعد از آن که خداوند سبحان را به این همه صفاتش می خوانیم، در پی آن چیزی طلب نمی کنیم؛ گویا خواسته اند به ما بفهمانند که در اوج شب های ماه رمضان، که همان سحرگاه است، خدا را بخوانیم، ولی نان و آبی نخواهیم، بلکه از جهت معرفت به جایی برسیم که از خدا، خدا را بخواهیم و بس و معرفت و ولایت او و امام زمان علیه السلام را که صرف خواندن خدا و معاشقه با او ملاک است. (2)

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:الدّعاء مخّ العبادة؛ (3) دعا کردن، مغز و روح عبادت است.

در این جا توجه می کنیم به یک روایت خیلی شیرین.

امام محمد باقر علیه السلام فرمود:

ص:70

پدرم حضرت امام سجاد علیه السلام می فرمود:

روزی سخت بیمار شدم، پدرم امام حسین علیه السلام فرمود: چه میل داری؟ عرض کردم:

«اشتهی ان اکون ممن لا اقترح علی ربّی سوی ما یدبّره لی؛

دوست دارم چنان باشم که پیشنهادی به خداوند نداشته باشم (خواسته ای نخواهم) جز آن چه خدا برای من تدبیر فرماید».

پدر بزرگوارم فرمود: «آفرین بر تو! همانند حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام شده ای، وقتی جبرئیل به او گفت: آیا نیازی داری؟ گفت: در مقابل خداوند متعال اظهار نظری ندارم، بلکه او برای من کافی است و خوب وکیل و نگهبانی است». (1)

جواب سؤال

علامه طباطبایی رحمة الله در جواب درخواست راه حلّی که علامه حسن زاده آملی داشته است فرموده:

دعای سحر حضرت امام محمد باقر علیه السلام را فراموش نکن که در آن «بهاء و جمال و جلال و عظمت و نور و رحمت و علم و شرف» است و حرفی از «حور و غلمان» نیست، اگر بهشت شیرین است، بهشت آفرین شیرین تر است. (2)

ص:71

ص:72

دور است، بلکه به بیراهه می رود که هرگز به مقصد نمی رسد که خود حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در تشرف یکی از علما به محضرش فرمودند:

طلب المعارف من غیر طریقنا اهل البیت مساوق لانکارنا؛ (1)

طلب کردن علوم و معارف از غیر طریق ما اهل بیت، مساوی با انکار ما است.

در زیارت نامه آن حضرت در سرداب مقدس نیز می خوانیم:

السلام علیک یا سبیل الله الذی من سلک غیره هلک؛ (2)

سلام بر تو ای راه خدا که هر کس غیر آن ره پوید، هلاک شود.

بود آثار تو هر جا پدیدار

نشانی دارد از تو هرچه آثار

خدا نشناس آن باشد که دارد

وجود باهرالنور تو انکار (3)

ج. و انک لا تحتجب عن خلقک....

خدایا! تو از خلق محجوب نیستی، همانا اعمال بد خلق است که بین آن ها و تو حجاب می افکند.

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف از ما غایب نشده و پشت پرده غیبت قرار نگرفته است، مگر به واسطه اعمال بد امّت.

خود حضرت مهدی علیه السلام فرمود:

فما یحبسنا عنهم الّا ما یتّصل بنا ممّا نکرهه و لا نؤثره منهم؛ (4)

ص:73

پس تنها چیزی که ما را از آنان [= شیعیان] پوشیده می دارد همان چیزهایی است ناخوشایند که از ایشان به ما می رسد و خوشایند ما نیست و از آنان انتظار نمی رود.

در این زمینه امام باقر علیه السلام فرمود:

زمانی که خدا بر خلق خود غضب می کند ما را از مجاورت ایشان دور گرداند. (1)

ص:74

ترک واجبات و ارتکاب محرّمات، حجاب و نقاب دیدار ما از آن حضرت است. اگر بفرمایید «چرا به آن حضرت دسترسی نداریم؟» جواب این است «چرا به انجام واجبات و ترک محرمات ملتزم نیستید؟» او به همین از ما راضی است. (1)

دوری و مهجوری ما از امام زمان علیه السلام همه به سبب کوتاهی و ناقابلی ما است، وگرنه وجود مقدس او فیض مطلق است و در آن هیچ کوتاهی و بخلی نیست.

آن مرد صابون فروش را وعده وصل و دیدار دادند، در میانه راه چون باران گرفت، ناراحتی و نگرانی نیز او را گرفت که حالا صابون هایی که پشت بام پهن کرده ام، از بین می رود... در آستانه خیمه مولا ندایی شنید که فرمود: «رُدّوهُ انّه رجلٌ صابونی؛ (2) او را واگذارید و بازگردانید!! همانا او مردی صابونی است».

ای شیعه! اینک به دقت بنگر که تعلق اصلی دلت چیست؟ و آیا در ادعای محبت خویش نسبت به آن حضرت صادقی و آیا شوق دیدارت واقعی است یا آرزویی لحظه ای؟ برای نائل شدن به دیدار آن عزیز، باید دل را یکدله ساخت و پا بر تمام هواها و خواسته های نفسانی گذاشت.

فیض کاشانی چه زیبا سروده است:

گفتم که روی خوبت، از ما چرا نهان است

گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است

ص:75

گفتم فراق تا کی؟ گفتا که تا تو هستی

گفتم نفس همین است؟ گفتا سخن همان است

د. این مواهبک - الهنیئة این رحمتک الواسعة این صنایعک السنیة.... (1)

کجاست موهبت های گوارا، و رحمت واسعه تو و مرحمت های پر بهای تو؟

که همان مهدی عزیز است که بیش از 1170 سال عمر دارد و هنوز به مشیت الهی همچون جوانی رعنا و با طراوت است که موقع ظهور مانند مردی چهل ساله نمایان می شود.

ص:76

کلمة «الغوث» که به معنای «دادرس» است، سرتاسر این دعا، دویست بار تکرار می شود، به هدف آزادی از آتش جهنّم.

همین واژة «الغوث» در زیارت نامه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز به کار رفته است؛ زیرا امام زمان مظهر اسماء و صفات الهی است:

السلام علیک أیها... و الغوث و الرحمة الواسعة. (1) که امام زمان علیه السلام را مانند خداوند «فریادرس» می دانیم و در مشکلات، او را می خوانیم.

نکته:

در دعای جوشن کبیر برای جلب رحمت الهی دویست بار می گوییم «الغوث» همان طور که در نماز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف دویست بار می گوییم: ایاک نعبد و ایاک نستعین.

آری «غوث» این امّت امام زمان علیه السلام است.

یادلیل المتحیّرین، یا غیاثَ المستغیثین، یا صریخ المستصرخین، یا جار المستجیرین، یا امان الخائفین، یا عون المؤمنین یا راحم المساکین، یا ملجأ العاصین، یا غافر المذنبین یا مجیب دعوة المضطرّین. (2)

همان طور که خدای متعال دارای صفات فوق است، حضرت

ص:77

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف هم راهنمای متحیّران، (1) فریادرس بیچارگان، پناه دهنده پناهندگان، امان خائفان، کمک و یاور مؤمنان، رحم کننده بر فقرا، پناه گناه کاران، عفو کنندة گناهکاران و اجابت کنندة بی چارگان است؛ زیرا خودش هم دل شکسته و مضطر، از غیر وارسته و به خدا پیوسته و از دیگران دل کنده و به خدا دل بسته است:

این المضطر الذی یجاب اذا دعی؟ (2)

کجاست آن مضطر که هرگاه دعا کند، اجابت شود؟

ص:78

اجرنا من النار یا مجیر.

همان طور که خدای متعال پناه دهنده است، در عصر و زمان ما حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف باذن الله «پناه دهندة» امّت، بلکه هستی و ما سوی الله است و کسی که به امام زمان و آباء طاهرینش پناه ببرد به خداوند منّان پناه برده.

ص:79

در همین دعای عهد آمده:

اللهم انّی اجدد له فی صبیحة یومی هذا و ما عشت من ایّامی عهداً و عقداً و بیعةً له فی عنقی لا احول عنها و لا ازوُل ابداً؛ (1)

خدایا! من در بامداد هر روز و تمام دوران زندگانیم، عهد و عقد و بیعتی را که از حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بر گردن دارم با او تجدید می کنم که هرگز از آن عهد و بیعت برنگردم و بر آن، پایدار بمانم.

ص:80

ملعونٌ ملعونٌ من اخّرَ الغداة الی اّن تنقضی النّجوم؛ ملعون است، ملعون است کسی که نماز صبح را به قدری تأخیر اندازد که ستاره ها کاملا ناپدید شوند. (1)

شایان ذکر است نمازهای حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در «اول وقت» می باشد چه خوب است که مؤمنان هم در «اول وقت» نماز بگذارند که علاوه بر تشابه به امام زمان، نمازشان همراه نماز آن حضرت نیز بالا رود و به طفیلی آن نماز واقعی، به درجه قبول برسد.

ص:81

آیا بنده مؤمنی هست که روزی اش را بر او تنگ کرده باشم، پس قبل از طلوع فجر زیادی در رزق را از من بطلبد، تا بر او وسعت دهم؟

آیا بنده مؤمن بیماری هست که قبل از طلوع فجر از من شفا بطلبد تا او را عافیت بخشم؟

آیا بنده مؤمن زندانی ای هست که قبل از طلوع فجر، از من آزادی بطلبد، تا او را آزاد کنم؟

آیا بنده مؤمن مظلوم و گرفتاری هست که حقش را برده باشند و از من قبل از طلوع فجر طلب یاری کند، تا او را یاری کنم؟

(سپس امام فرمود): این نداها پیوسته تا صبح ادامه دارد. (1)

چه خوب است برای گرفتن حاجت، پناهنده به نماز شویم به دو سبب:

1. چون قرآن دستور می دهد در گرفتاری ها از نماز و صبر (روزه)

ص:82

کمک بگیرید.

«وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ» (1)

2. چون حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در توقیعی که از ناحیه مقدسه صادر شده فرموده است:

من کانت له الی الله حاجةٌ فلیغتسل لیلة الجمعة بعد نصف اللّیل و یأتی مصلّاه... (2)

هر کس خواسته ای از خداوند دارد، باید شب جمعه بعد از نیمه شب غسل کند و در جایگاه نمازش قرار گیرد و دو رکعت نماز بخواند و هرگاه به آیة «ایّاک نعبد و ایّاک نستعین» رسید، صد بار آن را تکرار کند، سپس حمد را تمام کرده، بعد از آن یک بار سورة توحید بخواند. آن گاه رکوع و سجده به جای آورد و در هر کدام، هفت بار تسیح بگوید. رکعت دوم را مثل رکعت اول به جای آورد. بعد از نماز، به سجده رود و به درگاه خدا گریه و زاری کند. آن گاه حاجت خود را بطلبد.

هر کس از زن و مرد چنین کند و دعا را از روی اخلاص بخواند، درهای اجابت به روی او باز می شود و حاجت او هر چه باشد، برآورده می گردد، مگر آن که آن حاجت قطع رحمی باشد.

ص:83

«هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ …» (1)

روز جمعه که روز جمع الجمع است همة موجودات را جمع کرد و از همه آن ها اقرار گرفت بر وحدانیت خودش و نبوت انبیا و ولایت اوصیا. در طول هفته مهمان اجداد طاهرین امام زمان علیهم السلام هستیم. در زیارت نامه روزانه هر یک از امامان معصوم - که روزهای هفته منسوب به آن ها است- می خوانیم: «انا ضَیفُکَ فیه». (2)

ای مولا و امام من، من در این روز مهمان و پناهندة به شمایم.

جمعه، روز متعلق به امام زمان علیه السلام است و روز ظهور آن حضرت.

امام صادق علیه السلام فرمود:

یخرج قائمنا اهل البیت یوم الجمعة؛

قائم ما اهل بیت علیهم السلام روز جمعه قیام خواهد کرد. (3)

لذا جمعه روز میهمانی ما در خانه امام زمان علیه السلام و یاری کردن آن حضرت است.

در زیارت نامه می خوانیم:

هذا یوم الجمعة و هو یومُک المتوقَّعُ فیه ظهورُک و الفرج فیه للمومنین علی یدیک...

و انا یا مولای فیه ضیفک و جارُک و انت یا مولای کریم مِن اولاد الکرام و مأمورٌ بالضّیافه و الاجارة فاضفنی و اجرنی. (4)

ص:84

ای امام زمان! این روز جمعه است؛ آن روزی که در آن، انتظار ظهورت و یاری کردن مؤمنان به دست مبارکت می رود.

...ای امام زمان، مولای من! من در این روز جمعه میهمان و پناهندة به شمایم و تو ای آقای من! کریمی و از اولاد کریم زادگانی و مامور به ضیافت و میهمانی دادن و پناه دادنی.

پس ای آقای کریم مرا میهمان کن، مرا پناه ده.

بکَن با تیغ خود از بیخ و بنیاد

اساس ظلم و جور و کفر و بیداد

بیا تا قلب مظلومان تاریخ

شود از مقدم فرخنده ات شاد

***

الا ای میوة قلب پیمبر

فروغ دیدة ساقی کوثر

تو گر آیی شود خوشحال و مسرور

دل غمدیدة زهرای اطهر (1)

***

تاکنون روز خوشی شیعه به خود کی دیده است؟

شاد می گردد ولی، روز ظهور حضرتش

غم مخور ای تشنه ماء وصالش عن قریب

نوش جانت می شود ماء طهور حضرتش

ص:85

هر روز جمعه، مقداری میوه و گوشت به خانواده خود تحفه دهید، تا از آن جمعه شاد شوند.

گوییم: یا رسول الله! خوشحالی ما و خانواده ما و کل شیعیان و مستضعفان جهان، آن زمان است که نور چشمت و همنام و هم کنیه ات مهدی، یعنی ابوالقاسم محمد عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کند.

یا رسول الله! امروز، نه خوشحالیم، بلکه در ایام غیبت بالاخص جمعه ها در فراق «شمع جمع» هستی می نالیم و می سوزیم و می سازیم و فریاد فراق سر می دهیم که:

اَینَ اَینَ... اَینَ بقیة الله التی لاتخلو من العترة الهادیة؛ (1)

کجاست، کجاست... کجاست بقیة اللهی که از عترت هدایتگر پیامبر جدا نیست.

ص:86

کسانی که بسیار صلوات می فرستادند بر محمد و آل محمد شفاعت می کنند و غیر این گروه را شفاعت نمی کنند.

شخصی عرض کرد: صلوات بسیار، چقدر است و چه زمان بهتر است.

فرمود: صد بار بعد از نماز عصر.

پرسید: چگونه صلوات بفرستم؟ فرمود: بگو: اللّهم صلّ علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم. (1)

آری، صلوات بر حضرت مهدی و آباء و اجدادش و دعا برای فرج آن حضرت با ضمیمة جمله «عجّل فرجهم» (2) موجب شفاعت روز جمعه از صلوات فرستنده می شود.

ص:87

ما را در ادای حقوق امام زمان علیه السلام و جدیت و کوشش در راه اطاعتش کمک کن.

اینک جهت تذکر بعضی از حقوق امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را برمی شماریم:

ص:88

بنا عبدالله؛ (1)

به واسطه ما خدا عبادت شد.

ص:89

به واسطه ولایت و پیشوایی شما اهل بیت، خدای متعال، معالم دین را به ما آموخت.

ص:90

شما اهل بیت ولی نعمت موجودات هستید.

در خصوص حضرت مهدی علیه السلام داریم، بیُمنه رزق الوری (1)؛ به یمن وجود امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ماسوی الله روزی می خورند.

ص:91

ص:92

بر این مطلب دلالت دارد:

و جَعَلَ صلوتنا علیکم و ما خصّنا.... (1) به من ولایتکم طیباً لخلقنا و طهارة لِاَ نفُسِنا وتزکیةً لَنا و کفّارةً لذنوبنا

و صلوات و درود های ما را برای شما قرار داد و ولایت شما را مخصوص ما گردانید تا باعث طهارت و تزکیه جان ما و کفاره گناهان ما باشد.

ص:93

قلب های ما [امامان معصوم] ظروفی برای خواست خداوند است. اگر خدا چیزی را اراده کند و بخواهد، ما نیز اراده کرده و می خواهیم، چون خدای متعال می فرماید: «و شما نمی خواهید، مگر این که خداوند بخواهد».

ص:94

«هذا ابو عمر الثقة الماضی، و ثقتی فی المحیی و الممات فماقاله لکم فعنّی یقوله و ما اَدّی الیکم فعنّی یؤدیه (1)

این ابو عمر ثقه و امین است، مورد اطمینان گذشتگان و مورد اطمینان من در حیات و بعد از حیات من است. هر آنچه برای شما می گوید از من است و آن چه به شما می رساند از جانب من می باشد.

ص:95

خاص و مورد اعتماد حضرتش را ارائه و معرفی نمود مانند: حسین بن ایوب، علی بن بلال، احمد بن هلال، که از جمله چهل نفر جناب عثمان بن سعید عمری بودو و امام حسن عسکری علیه السلام به این گروه چهل نفره فرمود: دیگر قادر به رویت او نیستند و دستور داد در غیبت امام مهدی از عثمان بن سعید نماینده او اطاعت کنید. (1)

ص:96

عثمان بن سعید تمام امور تجهیز ایشان اعم از تغسیل و تکفین و... را به عهده داشت.

توضیح اینکه: شیعیان اعتقاد دارند که امر تجهیز امام را کسی نمی تواند به عهده بگیرد. مگر امام. لا یلی امر الامام الا الامام. همانگونه که حضرت سجاد از زندان کوفه به کربلا آمد برای تجهیز پدرش امام حسین علیه السلام و حضرت رضا علیه السلام از مدینه آمد به بغداد برای تجهیز پدرش امام موسی بن جعفر علیه السلام . و حضرت جواد علیه السلام از مدینه آمد به طوس جهت تجهیز پدرش امام علی بن موسی الرضا علیه السلام .

در این جا هم حضرت مهدی که امام زمان است متصدی تجهیز پدرش امام حسن عسکری علیه السلام بود.

و تصدی عثمان بن سعید امر تجهیز را به جهت مشتبه شدن امر بر طاغوت زمان بود.

ص:97

امام زمان خطاب به فزندش محمد بن عثمان صادر شده و او را به عنوان دومین نایب خاص خود منصوب کرد.

علاوه بر عرض تسلیت، عرض تبریک نیز در آن آمده بود. چون عثمان بن سعید چنین پسری خلف صالح دارد.

اجزل الله لک الثواب و احسن لک العزاء رزئت و رزئنا و اوحشک فراقه و اوحشنا فسره الله فی منقلبه. و کان من کمال سعادته ان رزقه الله ولدا مثلک.

خداوند به تو ثواب جزیل عنایت کند و عزا داری تو را نیکو گرداند. هم تو و هم ما مصیبت زده شده ایم.

پس خداوند او را در جایگاه خود مسرور گرداند.

از کمال و سعادت پدرت این است که خداوند پسری مانند تو به او روزی کرده است. (1)

ص:98

ص:99

به منزلش برگشته هر چه تفتیش کرد آنرا نیافت. نزد عثمان بن سعید برگشته جریان را اطلاع داد. گفت: برو پیش فلانی پسر فلانی پنبه فروش، که دوعدل پنبه به انبارش بردی، آن عدلی را که رویش چنین و چنان نوشته است باز کن پارچه امانتی را در آن خواهی یافت، آن مرد به دستورش عمل کرد و پارچه را یافته خدمتش برد. (1)

ص:100

ص:101

جمله

1. سنگر فتوا؛

2. سنگر قضاوت؛

3. سنگر ترویج ولایت؛

4. سنگر مناظره با معاندان شیعه؛

5. سنگر تالیف و تصنیف کتب مفید متعدد.

دو توقیع ارزشمند، از امام زمان علیه السلام خطاب به شیخ مفید صادر شده است که در آن، حضرت از او با القاب زیبایی یاد کرده است از قبیل:

1. برادر استوار (اللاخ السدید)؛.

2. دوست هدایت یافته... (والولیّ الرشید)؛

3. یاور حق... (ایها الناصرللحق)؛

4. مبلغ و مروج اعتقادات حقه... (الداعی الی کلمة الصدق)؛

5. دوست مخلص... (ایها الولی المخلص)؛

6. مجاهد در راه ولایت اهل بیت... (المجاهد فینا الظالمین)؛

7. راه بلد جاده حقیقت... (ملهم الحق ودلیله)؛

8. مخلص به اهل بیت... (المخصوص فی الدین)؛

9. موقن به اهل بیت... (المخصوص فینا بالیقین)؛

10. مفتخر ومشرف به نامه امام زمان... (انه قد اذن لنا فی تشریفک بالمکاتبه)؛

11. قاصد امام زمان به سوی شیعیان... (وتکلیفک ما تودیه عنا الی موالینا)؛

ص:102

12. صاحب سر امام زمان... (و اعمل فی مادیته الی من تسکن الیه بما نرسمه)؛

13. مخاطب سلام امام زمان... (سلام علیک ایهاالولی المولی... سلام علیک ایها الناصر للحق)؛

14. مناجاتش مورد نظر امام زمان... (فانا کنا نظرنا مناجاتک)؛

15. مشمول دعای امام زمان:

الف. خداوند توفیق تو را برای یاری حق دوام بخشد... اَدامَ الله توفیقک لنصرة الحق.

ب. خداوند پاداش سخنانی که با راستی از جانب ما می گویی بیافزاید... واجزل مثوبتک علی نطقک عنا بالصدق...

ج. خداوند با یاریش در برابر دشمنانی که از دین خارجند توفیقت دهد به آن چه ما یادآوری می کنیم... ایدک الله بعونه علی اعدائه المارقین من دینه علی ما نذکره.

د. خداوند تو را به راه رشد ملهم نموده و با رحمت خود به تو توفیق عطا کند... والله یلهمک الرشد و یلطف لکم التوفیق برحمته...

ه. خداوند با آن سببی که از اولیای خود به تو عنایت کرده و از مکر و حلیه و شناخت فقط کرده تو را محفوظ بدارد... عصمک الله بالسبب الذی و هبه لک من اولیائه و حرمتک به من کید اعدائه؛

ز. خداوند از رحمت خود تو را به اعمالی که موجب نزدیکی و قرب به ماست موفق بدارد... والله موفقک لذلک برحمته؛

ح. خداوند با دیده خود که هرگز به خواب نرود تو را حفظ کند.

ص:103

باید در برابر این فتنه، فتنه ای که باطل را در دل گروهی کاشته است با یستی تا باطل اندیشان را بترسانی که بدین وسیله مومنان به خاطر سرکوبی آنان خوش حال شده و مجرمان در غم و اندوه فرو روند... (فلتکن حرسک الله بعینه التی لا تنام ان تقابل لذلک فتنة تسبّل قوم حرست باطلا لاسترهاب المبطلین و تبتهج لذمارها المومنون و یحزن لذلک المجرمون)؛

ط. خداوند تو را با یاری خود تایید فرماید همان گونه که پیشینیان از دوستان شایسته ما را با یاری خود تایید فرمود.... (1) (ایدک الله بنصره الذی اید به السلف من اولیاء الصالحین؛

ص:104

بس بزرگ و سنگین است. اگر تو ای شیخ مفید در میان خاک پنهان شدی، پس هرآینه علم و توحید در تو اقامت گزیده است. هرگاه تو از انواع علوم تدریس می کردی یا سخن شاگردان را استماع می کردی مهدی قائم شادمان می گردید.

مبلغان گرامی باید بدانند اگر خالصانه از امام زمان علیه السلام تبلیغ کرداری و گفتاری کنند، حتماً مورد عنایت های ویژه حضرت بقیة الله علیه السلام خواهند بود.

سوم ماه مبارک رمضان نجات حضرت یونس

از شکم ماهی و یاد مهدی

حضرت یونس بن متی یکی از انبیای مرسل است به دستور خداوند مامور شد مردم منطقه نینوی را از بت پرستی به حق پرستی دعوت نماید.

از آنجایی که روح و جان آن قبلیه با بت پرستی خود گرفته بود حضرت یونس را تکذب نمودند این چه دروغی است که برای ما آورده ای. پدران و مادران ما این بتها را می پرستیدند ما هم به پیروی از آنها بت ها را می پرستند و به هیچ قیمتی از آنها روی گردان نمی شویم.

حضرت یونس علیه السلام هرچه آنها را از این خرافه پرستیها نهی نمود و فرمود: این بتهای بی جان، هیچ نفع و ضرری به شما نمی رسانند اگر

ص:105

از عذاب خدا نمی ترسید لااقل به فکر نجات خود باشید قموش گفتند: ای یونس! بی خود خودت را خسته نکن ما ایمان به خدای تو نمی آوریم حضرت یونس دل شکسته شد و از قوم خود خارج شد.

خارج شدن یونس از قومش همان، آثار پدیدار شدن عذاب همان. هوا تیره و تار شد قوم متوجه خطای خود شدند که کاری کردند که جهت خدا بر آنها غضبناک شده لذا پشیمان شدند عالمی آن قوم را راهنمایی کرد که هرچه زودتر توبه کنید تا عذاب برگردد همه آن قوم از پیرو جوان به صحرا آندند بین بچه ها و مادرها جدائی انداختند صحرا یکپارچه ضجه و ناله شد تا خدای متعال عذاب را برگرداند.

همانطور که در حدیث آمده: دعا، قضای مبرم و حتمی را برمی گرداند.

قال الباقر علیه السلام : الدعا یَرُدّ القضاءَ و قد اُبروم ابراماً. (1)

آری دعا و ضجه قوم یونس، عذاب نازل شده را برگرداند و به احدی آسیبی نرسید.

از آیات قرآن درباره حضرت یونس علیه السلام برمی آید که علت گرفتاری قوم او و نزول عذاب به آنها همان مقابله با امام زمان خود و حجت الهی بود که یونس را تکذیب کردند و علت برطرف شدن عذاب همان ضجه و ناله و توبه خالصانه و ایمان به خداوند و پذیرش آموزه های امام زمانشان حضرت یونس علیه السلام بود. و علت گرفتار شدن حضرت یونس علیه السلام به

ص:106

شکم ماهی در دل دریا همان ترک اولایی بود که نمود بدون اذن الهی از قبیله خود قهر نمود و خارج شد.

وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَی فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنْ الظَّالِمِینَ... (1)، به یاد آر صاحب نهنگ به یونس بن متی را هنگامی که خشمناک از میان قوم خود بیرون رفت، پس گمان کرد که ما هرگز بر او تنگ نخواهیم گرفت و علت نجات او از شکم ماهی بعد از مدتی همان حالت انابه و رجوع به پروردگار بود که در قرآن آمده: فنادی فی الظلمات ان لا اله الّا انت سبحانک انی کنت من الظالمین.

فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنْ الْغَمِّ وَکَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ. (2)

... پس در میان تاریکی ها نداد در داد که (ای خدا) جز تو معبودی نیست، تو منزّه و پاکی، حقا که من از ستمکاران بودم. پس ما خواسته او را برآوردیم و او را از اندوه نجات بخشیدیم، و ما این گونه مؤمنان را نجات می دهیم.

آری یونس علیه السلام از قوم و قبیله خود غضبناک بیرون رفت پس از پیمودن مسافت زیادی به دریا رسید کشتی آماده حرکت بود از مسافران تقاضا نمود که او را هم سوار کنند مسافرین کشتی به خاطر جلالت و بزرگی که در سیمای یونس هویدا بود او را سوار کردن وقتی کشتی به وسط دریا رسید گرفتار طوفان شدید و خطر غرق شدن شد طبق

ص:107

برنامه ای که داشتند به قید قرعه بیاد یک نفر را به دریا بیاندازند قرعه بنام یونس درآمد. بالاخره او را به دریا انداختند خداوند حکیم ماهی عظیمی را مأمور کرد که او را ببلعد ولی هضم نکند و در درون خود سالم نگه دارد یعنی امانت خداست. یونس مدتی (از سه روز تا چهل روز نوشته اند) در شکم ماهی بود در آن زندان تاریک شکم ماهی با هزار غم و غصه ندا داد «اَن لا اِله الّا انت سبحانک انّی کنتُ من الظالیمن»

خداوند دعای حضرت یونس علیه السلام را مستجاب نمود و به ماهی دستور داد او را کنار دریا پیاده نماید چون بدنش تحمل آفتاب سوزان را نداشت بوته کدویی را رویانید تا بنده اش که از سفر دریا برگشته در کنار آن آرامش بیابد و از میوه آن استفاده کند.

یونس علیه السلام پس از تجدید قوا به دستور خداوند بزرگ به قوم و قبیله اش که از شرک و بت پرستی دست شسته و به دامن پاک توحید برگشته اند بعنوان پیامبر الهی اعزام شد.

سوژه ارتباط با مهدویت

در آیات 87 و 88 سوره انبیاء آمد که حضرت یونس در اثر اظهار عجز و ندامت از اینکه چرا امت را رها کرده و اقرار به پاکی و منزه بودند پروردگار از هر عیب و نقصی از غم و غصه و تنهایی و تاریکی دریا و شکم ماهی نجات یافت.

و در آیات 143 و 144 سوره صافات آمده که: فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِینَ، لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَی یَوْمِ یُبْعَثُونَ.

ص:108

اگر نه این بود که او در شکم ماهی از تسبیح گویان بود، حتماً تا روزی که (مردم) برانگیخته می شوند در شکم آن ماهی می ماند.

نتیجه اینکه اگرمعقول نباشد که انسانی بیشتر از عمر معمولی و متعارف، زنده بماند پس باید قبول کنیم که خداوند از یک امر معالی خبر داده است که در قرآن آمده: حضرت یونس علیه السلام در شکم ماهی، تا قیامت زنده می ماند.

ص:109

ص:110

ص:111

خدیجه علیها السلام کناره گیری کند تا زمینه سازی انعقاد نطفة کوثر قرآن حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها انجام شود لذا برای آنکه حضرت خدیجه علیها السلام گمان نکند که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قهر کرده توسط جناب عمار یاسر پیام فرستاده: به خدیجه بگو: نیامدنم به منزل چهل شبانه روز به دستور خداست تا امر خدا جاری شود و بدان که خدای متعال هر روز به تو در مقابل فرشتگان مباهات می کند (1)

ص:112

خَدیجَة (1) و فاطمه. خدای متعال از میان زنان نمونه و تاریخ-ساز چهار زن را برگزید: مریم، آسیه و خدیجه و فاطمه.

ص:113

ص:114

ص:115

نزد او بیاید وقتی حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم حاضر شد حضرت خدیجه علیها السلام خطاب به او فرمود: یَابنَ عَم انّی رَغبتُ فیکَ لقرابتکَ منّی و شرفِکَ فی قَومِکَ، و امانتکَ عندهم، و حُسنِ خُلقِکَ، و صدق حدیثکَ (1)

ای پسرعمو! من به خاطر خویشاوندی، شخصیت، امانت داری، خوش اخلاقی و راستگویی تو در میان قوم، مشتاق و شیفته تو شده ام.

ص:116

و خودش را به عنوان «کنیز محمّد» معرفی نمود و اَنَا جاریتکَ (1)

ص:117

وصیت می کنم شما را به دخترم فاطمه زهرا سلام الله علیها (که کنار مادرشان نشسته بود) ایشان پس از من یتیم و غریب و تنها می شود، پس کسی از زنان قریش او را اذیت نکند او را سیلی نزنند، و بر او فریاد نکشند و با او به سختی و درشتی رفتار نکنند.

وصیت سوم (طلب عبا): اما الوصیة الثالثه. فانی اقولها لِابنَتی فاطمة و هی تقول لکَ، فَاِنّی مُستَحیَةٌ منک یا رسول الله.

وصیت سوم را به دخترم فاطمه سلام الله علیها می گویم و ایشان به شما بازگو می کند زیرا ای رسول خدا! از شما خجالت می-کشم.

فقام النبی صلی الله علیه و آله و سلم و خَرَجَ من الحجرة، سپس خدیجه به حضرت زهرا علیها السلام فرمود: یا حبَیبَتی و قُرَّةَ عینی، قولی لابیک اِنّ اُمّی تَقول: انَاَ خائفَةٌ من القَبر. اُریدُ منکَ ردائک الذی تلبسه حین نزولِ الوحیِ، تکفّننی فیه.

ای حبییة من، و ای نور چشمانم، به پدرت بگو، مادرم می گوید: من از قبر در هراسم و از شما می خواهم آن ردایی که هنگام نزول وحی می پوشید، کفن من قرار دهید.

فخرجت فاطمة علیها السلام و قالت لاَبیها ما قالت اُمُّها خدیجة علیها السلام .

پس حضرت فاطمه وصیت مادرشان را به پیامبر بازگو کردند.

فقام النبی صلی الله علیه و آله و سلم و سَلَّمَ الرداء الی فاطمة سلام الله علیها و جاءت به اِلی اُمِّها فَسَّرتْ به سروراً عظیماً.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم برخواستند و ردائی که هنگام نزول وحی به شانة مبارک می افکندند را به صدیقه طاهره علیها السلام دادند و ایشان آن

ص:118

را برای مادرشان حضرت خدیجه آوردند حضرت خدیجه به شدت خوشحال شد.

ص:119

کردند و سپس با کفنی که جبرئیل آورده بود پس حضرت خدیجه در دو کفن دفن شد یکی از الله یکی از رسول الله.

ص:120

ص:121

دهم ماه مبارک رمضان در مکه معظم واقع شد و در قبرستان ابوطالب در دامنه کوه حَجون مدفون گشت.

ص:122

این رتبه ات بس است که داماد تو علیست

در دور بت پرستی و تاریکی حجاز

بودت رخ نیاز به درگاه بی نیاز

پیش از نزول وحی الهی تو و علی

خواندید با رسول خدا در حرم نماز

چون تو که با رسول خدا همسری کند

دُرّ یتیم آمنه را مادری کند

ای تکیه گاه خواجه ی لولاک شانه ات

ای لحظه لحظه ذکر محمّد ترانه ات

به یازده ستاره ی توحید، آسمان

روی منیر فاطمه خورشید خانه ات

در بیت آفتاب مه تام کیست، تو

اول زن مجاهد اسلام کیست، تو

پیغمبر خدا به تو عرض اراداتش

زهراست هم کلام تو پیش از ولادتش

گویی که با تو گرم سخن بود فاطمه

حتی به لحظه های غروب شهادتش

با آنکه سالها ز جهان چشم بسته ای

انگار دور بستر زهرا نشسته ای

ای اُمّ پاک نبی ام مومنین

ای مادر بزرگ امامان راستین

روزی که یار هر دو جهان یاوری نداشت

روزی که آن معین بشر بود بی معین

مردانه ایستادی و کردی حمایتش

تا جاودانه ماند چراغ هدایتش

ای قامتت به قائم توحید قائمه

دشمن شدند با تو دغل دوستان همه

از هست خویش دست کشیده و ذات حق

بخشید گوهری به تو مانند فاطمه

الحق تویی تو که کغو پیمبری

شایسته ای که بهر نبی کوثر آوری

آزرد ای فرشته فرشته حق اهرمن ترا

زخم زبان زدند به هر انجمن ترا

ص:123

از بس که ریخت عطر قداست پیکرت

پیراهن رسول خدا شد کفن ترا پیکرت

از بس بلند بود مقام و جلال تو

گردید سال حزن نبی ارتحال تو

روح مقدّست چو در بهشت به پرواز می شود

درهای غم به قلب نبی باز می شود

در فصل خردسالی و آغاز زندگی

بی مادری فاطمه آغاز می شود

اشک نبی برای تو ای جان پاک ریخت

بادست خویش بر تن پاک تو خاک ریخت

با رفتن تو یار محمد ز دست رفت

خورشید روزگار محمد ز دست رفت

شد حمله ور به گلشن دین لشکر خزان

تو رفتی و بهار محمد ز دست رفت

زیبد که با هزار زبان در ثنای تو

«میثم» دُر قصیده بریزد به پای تو (1)

ص:124

ترسم که از داغ تو زهرا جان سپارد

او طاقت هجران رویت را ندارد

تادیدگانت بسته شد

از غصه دل شکسته شد

ای همسر من

ای یاور من

حیدر شده نوحه سرای ماتم تو

زانوی غم در برکشیده از غم تو

محزون ز هجرانت علی

گردیده گریانت علی

این همسر من

ای یاور من (1)

غربت بی مادری

حرم گرید برای رحمه للعالمین امشب

فضای مکه دارد ماتم بانوی دین امشب

حریم وحی حق

شده ماتم سرا

رسول هاشمی

شده صاحب عزا

نشسته فاطمه در غربت بی مادری امشب

گرفته گرد غم آیینه پیغمبری امشب

حریم وحی حق

شده ماتم سرا

رسول هاشمی

شده صاحب عزا

خدیجه رفت و شد صدیقه اطهر یتیم امشب

نبی سر در گریبان آل پیغمبر یتیم امشب

حریم وحی حق

شده ماتم سرا

رسول هاشمی

شده صاحب عزا

کنار تربتش چشم رسالت گریه کرد امشب

ز داغ رحلت بانوی عصمت گریه کرد امشب

حریم وحی حق

شده ماتم سرا

ص:125

رسول هاشمی

شده صاحب عزا

به عام الحزن محنت تازه شد داغ نبی امشب

خزانی شد گل نیلوفر باغ نبی امشب

حریم وحی تو امشبشده ماتم سرا

رسول هاشمی

شده صاحب عزا (1)

ص:126

لرزانده اشک دخترت عرش خدا را

سوزانده تنهایی او دل های ما را

ص:127

به آن مجموعة آن ها «عهد جدید» اطلاق می نمایند. به هر تقدیر آن چه که برای هدایت آدمیان توسط حضرت عیسی علیه السلام آورده شده، از دسترس ما خارج است و آن چه که به نام اناجیل در کتاب مقدس دیده می شود، محصول تلاشِ مسیحیان و رسولان دوره ی اول مسیحیت می باشد. (1)

ص:128

حاضرین در این مکان کسانی هستند که مرگ را نمی چشند تا اینکه «فرزند انسان» را مشاهده نموده که در ملکوتش می آید. (1)

و نیز می خوانیم: «به همین جهت آماده باشید، در ساعتی که انتظار آن را نمی کشید «فرزند انسان» خواهد آمد. (2)

ص:129

که همان حکومت عدل جهانی توحیدی در روی زمین است، «آخر الزمان» معین شده است.

حضرت عیسی علیه السلام در مورد مقدمات برپایی ملکوت خداوند می فرماید: «و زود است که خبر از جنگ ها و شایعات بشنوید، مبادا که فزع کنید، زیرا حدوث آن ها حتمی است، ولی نهایت عالم نخواهد بود. (1)

و نیز می فرماید: «... آنکه تا نهایت باقی می ماند اوست کسی که خلاصی می یابد» (2)

در این مطلب موافق روایاتی است که از رسول اکرم صلی الله علیه و آله رسیده اشاره دارد به اینکه «المهدی یخرج فی آخر الزمان» (3) «مهدی در آخر الزمان خروج خواهد کرد».

ص:130

مبادا که فزع کنید زیرا وقوع آنها حتمی است» (1)

و نیز آمده است: «و هنگامی که فرزند انسان در مجد و عظمتش می آید و در حالی که ملائکه او را همراهی می کنند بر روی مرش عظمتش می نشیند و جمیع امّت ها نزد او محشور خواهند شد». (2)

در انجیل لوقا آمده است: «فریسیّون از او سؤال نمودند: چه زمانی ملکوت خداوند می آید؟ او در جواب فرمود: ملکوت خداوند غیر مترقبّه می آید». (3)

و نیز می خوانیم: «و هنگامی که خبر از جنگ ها و فتنه ها شنیدید نزع نکنید زیرا این امور باید در ابتدا تحقق یابد ولی این پایان عالم نیست. آن گاه به آنان فرمود: زود باشد که اُمتی بر اُمتی و مملکتی بر مملکتی قیام کند و زلزله های شدید و گرسنگی ها و قحطی ها در مکان های زیادی به وقع پیوندد و زود است که امور خوفناک و نشانه های بزرگی حادث گردد». (4)

ص:131

هرکس که همانند طفل، ملکوت خدا را نپذیرد در آن داخل نخواهد شد». (1)

مثال به طفل اشاره به اطاعت مطلق است.

2. عمل به احکام: در انجیل متی آمده است: «این گونه نیست که هرکس یا ربّ یا ربّ بگوید داخل در ملکوت آسمان ها شود، بلکه هرکس به خواست پروردگار عمل کند در آسمان هاست» (2)

3. استضعاف: در انجیل لوقا آمده است: «خوشا به حال شما ای فقرا، زیرا برای شماست ملکوت خداوند. خوشا به حال شما ای گرسنگان در امروز، زیرا در آینده سیر خواهید شد. خوشا به حال شما ای گریه کنندگان، زیرا در آینده خندان خواهید شد.

این در حالی است که در جای خود «ملکوت آسمان» به عصر ظهور تطبیق شده است». (3)

وسعت حکومت حضرت مهدی در اناجیل از عهد جدید استفاده می شود که حکومت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که از آن به ملکوت آسمان ها یا ملکوت خداوند برای فرزندانشان تعبیر شده تمام روی زمین را فرا خواهد گرفت.

در انجیل لوقا آمده است: «در آینده مردی از شرق و غرب و شمال و جنوب زمین آمده و بر سر سخره، در ملکوت خداوند خواهند

ص:132

نشست». (1)

و در انجیل مَرقُس می خوانیم: «و واجب است که قبل از آن به جمیع عالم بشارت داده شود». (2)

در احادیث اسلامی نزی به این موضوع اشاره شده است: امام باقر علیه السلام می فرمایند:

«القائم منّا... یبلغ سلطانُه المشرف و المغرب»، (3) قائم از ما... حکومت او مشرق و مغرب عالم را فرا خواهد گرفت.»

ابو داوود به سندش از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده که فرمود: «و یَهلک الله فی زمانه المل کلَّها اِلَّا الاِسلام»؛ (4) خداوند در زمان او (مهدی) اهل هه ملت ها به جز اسلام را هلاک خواهد نمود.»

بازگشت حضرت عیسی به زمین در اناجیل مطابق نصّ آیات قرآن و اناجیل، حضرت عیسی علیه السلام به آسمان ها رفت و در پایان تاریخ به زمین باز می گردد.

در انجیل یوحنّا می خوانیم: «از من شنیدید که به شما گفتم: من می روم و دوباره به سوی شما باز می گردم». (5)

در قرآن نیز به نزول حضرت عیسی علیه السلام اشاره شده است:

1. خداوند متعال می فرماید: « وَیُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلًا وَمِنْ

ص:133

الصَّالِحِینَ» (1) و او (عیسی) در گهواره و به هنگام پیری با مردم سخن می گوید.»

می دانیم که حضرت عیسی علیه السلام سی سالگی به آسمان ها رفت، پس مقصود به پیری همان زمان نزول او از آسمان در آخرالزمان است.

2. و نیز خداوند می فرماید: « وَإِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یَکُونُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًا» (2) «و هیچ یک از اهل کتاب نیست مگر اینکه پیش از مرگش به او (مسیح) ایمان می آورد و روز قیامت بر آنها گواه خواهد بود.»

ضمیر «به» و «موته» به حضرت عیسی علیه السلام باز می گردد. از این آیه به خوبی استفاده می شود که حضرت عیسی در آخر الزمان از آسمان نزول کرده و مردم به او ایمان خواهند آورد. (3)

3. و نیز می فرماید: « وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا» (4) «و همانا عیسی نشانه روشنی برای قیامت است پس در آن شک نداشته باشید.» (5)

و نیز روایات شیعه و سنّی به نزول حضرت عیسی اشاره کرده است.

بخاری به سند خود از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده است که فرمود:

ص:134

«کیفَ انتم اذا نزل ابن مریم فیکم و امامکم منکم»؛ (1) «شما را چه می شود هنگامی که فرزند مریم در میان شما فرود آمده در حالی که امام شما از بین شماست.»

شیخ صدوق رحمة الله به سندش از محصد من مسلم ثقفی نقل کرده که از امام باقر علیه السلام شنیدم که می فرمود: «القائم منا منصور بالرعب... و ینزل روح الله عیسی بن مریم، فیصلّی، خلفَه»، (2) «قائم از ماست که با رعب و وحشت (که در قلوب مردم می افتد) یاری خواهد شد... و روح الله عیسی بن مریم فرود آمده و پشت سر او به نماز خواهد ایستاد.»

محل فرود آمدن حضرت عیسی

از روایات اسلامی استفاده می شود که مکان نزول حضرت عیسی علیه السلام در آخر الزمان سرزمین «دمشق» است.

طبرانی به سند خود از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده که فرمود: ینزل عیسی بن مریم علیه السلام عند المنارة البیضاء شرقی دمشق»؛ (3) «عیسی بن مریم کنار منارة سفید قسمت شرق در سرزمین دمشق فرود خواهد آمد.»

ابن کثیر می گوید: «مسیح دجال خروج می کند، آن گاه مسیح از آسمان بر زمین فرود می آید و محل فرود او کنار مناره سفید شرقی

ص:135

در دمشق هنگام نماز صبح است». (1)

علت زنده ماندن حضرت عیسی تا کنون

حکمت بقا و زنده ماندن حضرت مسیح علیه السلام خصوصیاتی یافت می شود که در سایر انبیاء نبوده است، از قبیل ولادت بدون پدر، زنده کرده مردگان، به آسمان ها رفتن و دیگر خصوصیات.

2. زنده بودن و بقای او برهان و دلیل و شاهدی بر غیبت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف خواهد بود، زیرا بقای مسیح با عمری بیش از دو هزار سال، دلیلی بر امکان وجود و حیات حضرت مهدی علیه السلام در کمتر از این مقدار سال است، همان حکمتی که در روایات برای طول عمر حضرت خضر بیان شده است.

شیخ صدوق رحمة الله در «کمال الدین» به سند خود از امام صادق علیه السلام نقل می کند که فرمود: «... بلی، ان الله تبارک و تعالی لمّا کان فی سابق علمه ان یقدّر من عمر القائم علیه السلام فی ایام غیبته ما یقدّر، و علم ما یکون من انکار عباده بمقدار ذلک الغمر فی الطول، طوّل عمر العبد الصالح فی غیر سبب یوجب ذلک الّا لعلة الاستدلال به علی عمر القائم علیه السلام و ثیقطع بذلک حجة المعاندین لئلا یکون للناس علی الله حجة»؛ (2) «... آری، از آنجا که در علم سابق خداوند مقدّر شده بود که عمر قائم را در ایام غیبتش طولانی می گرداند و می دانست که این مقدار طول عمر را بندگانش انکار می کنند، لذا عمر بنده صالحش را تنها به

ص:136

جهت استدلال و شاهد آوردن عمر قائم علیه السلام طولانی کرد، و تا اینکه حجت و دلیل معاندین قطع گردد و برای مردم حجت و استدلالی بر خدا نباشد.»

حکمت مشارکت حضرت مسیح در تشکیل حکومت جهانی

شرکت حضرت مسیح علیه السلام در تشکیل حکومت عدل توحیدی جهانی و مساعدت حضرت مهدی علیه السلام در این امر مهم جهاتی دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم:

1. از آنجا که مسیحیان جماعت زیادی را از مردم عالم تشکیل می دهند، لذا با نزول او از آسمان و مشاهده معجزه از او، ایمان آورده و در حقیقت به جهت پیروی و اقتدای او به حضرت مهدی علیه السلام مسیحیان نیز تسلیم حضرت مهدی می شوند.

2. در نتیجه جهت اول، فتح و پیروزی حضرت بر عالم سریع تر و آسان تر خواهد شد. و لذا به جهت ایمان مسیحیان به امام مهدی علیه السلام بدون جنگ و خونریزی بخش عظیمی از عالم تحت اختیار حضرت قرار خواهد گرفت.

ص:137

وحشی نیز خوی وحشیانة خود را از دست می دهند و با دیگر حیوانات سازشی عادلانه می یابند. (1)

فرازی از انجیل متی: «آن گاه بر کرسی جلال خود خواهد نشست، ... به اصحاب سمت راست خواهد گفت: «بیایید و ملکوتی را که از ابتدای عالم برای شما آماده شده است به میراث گیرید». (2)

ص:138

از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود:

ان الآیة نُزلت فی الحسین علیه السلام لو قُتل ولیّه اَهلَ الارض به ما کان سرفا و ولیه القائم عجل الله تعالی فرجه الشریف . (1)

این آیه، در شأن امام حسین علیه السلام نازل شده است. او کسی است که مظلوم کشته شده. ولی او قائم علیه السلام است که حق قصاص به او داده شده است. اگر همه اهل زمین را به سبب این جرم بزرگ بکشد، اسراف نکرده است.

3. حال که انتقام اصلی به دست ید اللهی حجت ابن الحسن علیه السلام با پرچم «یا لثارات الحسین (ای خون خواهان حسین)» می باشد، از خدا بخواهیم که ما را هم در رکاب آن حضرت قرار دهد.

در زیارت عاشورا این خواسته را به درگاه خدای متعال عرضه می نمائیم.

فاسئلُ الله الّذی اکرم مقامک و اکرمنی بک ان یرزقنی طلب ثارک مع امام منصورمن اهل بیت محمد صلی الله علیه و آله و سلم . (2)

پس از خدایی که مقام تو را بلند و گرامی داشت و مرا هم بواسطه دوستی تو عزت بخشید از او درخواست می کنم که روزی من گرداند تا با امام منصور از اهل بیت محمد صلی الله علیه و آله خون خواه تو باشم. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: قسم به خدا که البته من و این دو فرزندم حسن و حسین کشته می شویم و البته خداوند مردی از فرزندانم را در آخرالزمان بر می انگیزد که خون های ما را مطالبه می کند، البته او

ص:139

از نظر مردم غایب می شود تا اهل ضلالت از آنان جدا شوند به طوری که جاهلان بگویند: خدای را در آل محمد نیازی نیست. (1)

طبرسی در کتاب احتجاج از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در خطبه غدیر نقل کرده است که فرمود:

اگاه باشید! خاتم امامان امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد، آگاه باشید، اوست چیره شونده بر همه دین، اوست انتقام گیرنده از ظالمین، اوست فاتح و منهدم کننده دژها، اوست که تمام قبائل اهل شرک را نابود می سازد، اوست که خونبهای تمام اولیای حق را می گیرد، اوست که از دریای ژرف می نوشاند، اوست که هرکسی را بر اساس فضل و شایستگی سمت می دهد، او برگزیده و منتخب خداوند است، او وارث همه علوم و محیط بر همه آن هاست، او ست که از پروردگار خود خبری میدهد و حقائق ایمان به او را مطلع می سازد، اوست که صاحب رشاد و سداد در رای و عمل می باشد، امور دین به او تفویض و واگذار شده و پیغمبران و امامان پیشین به او مژده داده اند، او حجت باقی است و بعد از او حجتی نیست و حقی نیست مگر با او، و نوری نیست جز نور او، کسی بر او غالب و منصور نمی شود. او ولی خداوند در زمین و حاکم الهی بر خلایق و امین پروردگار در ظواهر و اسرار است... (2)

ص:140

ص:141

آن قدر کرامت دارد که مال را به وفور و بی محابا می بخشند.

ص:142

حجت بن الحسن فرمود:

«لو قام المهدی لا نکره الناس یرجع الیهم شاباً و هم یحسبونه شیخاً کبیراً» (1)

وقتی مهدی قیام کند، مردم او را نمی شناسند، زیرا وی به صورت جوان بر آن ها ظاهر می شود، در حالی که مردم او را پیری سال خورده می پندارند.

ص:143

الخضر علیه السلام لما خرق السفینه و اقام الجدار و قتل الغلام کان ذلک سخطا لموسی بن عمران اذن خفی علیه وجه الحکمة فی ذلکو کان ذلک عندالله تعالی ذکره حکمة و صواباً امام علمتم انه ما منا الا و یقع فی عنقه بیعه لطاغیه زمانه الا القائم الذی یصلی روح الله عیسی بن مریم علیهما السلام خلفه. فان الله عزوجل یخفی ولادته، و یغیب شخصه لئلا یکون لاحد فی عنقه بیعه اذا خرج ذلک التاسع ولادته من ولد اخی الحسین ابن سیدة الاماء، یطیل الله عمره فی غیبته ثم یظهره بقدرته فی صوره شاب دون اربعین سنه، ذلک لیعلم ان الله علی کل شی، قدیر. (1)

ابوسعید عقیصا می گوید: زمانی که امام حسن مجتبی علیه السلام با معاویه مصالحه کرد، مردم به نزد او آمدند و بعضی از آن ها امام را به واسطه بیعتش مورد سرزنش قرار دادند. امام علیه السلام فرمود: وای بر شما چه می دانید که چه کردم؟ به خدا سوگند این عمل برای شیعیانم از آنچه آفتاب بر آن بتابد و غروب کند بهتر است. آیا نمی دانید که من امام واجب الطاعه برشما هستم؟ و به نص رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم یکی از دو سروران جوانان بهشتم؟ گفتند: آری، فرمود: ایا می دانید که وقتی خضر علیه السلام کشتی را سوراخ کرد و دیوار را ساخت و آن جوان را کشت، این اعمال موجب خشم موسی بن عمران گردید چون حکمت آن ها بر وی پوشیده بود؟ آن اعمال نزد خدای متعال عین حکمت و صواب بود؟

ص:144

آیا می دانید که هیچ یک از ما ائمه نیست جز آن که بیعت سرکش زمانش را بر گردن اوست مگر قائمی که روح الله عیسی بن مریم پشت سر او نماز می خواند؟

خداوند ولادت او را مخفی سازد و شخص او نهان می شود تا آن گاه که خروج کند بیعت احدی بر گردن او نباشد.

او نهمین از فرزندان برادرم حسین است و فرزند سرور کنیزان.

خداوند عمر او را در دروان غیبتش طولانی می کند سپس با قدرت خود او را در صورت جوانی که کمتر از چهل سال دارد ظاهر می سازد تا بدانید که خداوند بر هر کاری تواناست.

ص:145

ص:146

جماعتی از بزرگان مواجه شدم. به آن ها سلام کردم آن ها بعد از جواب سلام این پیشامد را به من تبریک گفتند. سپس مرا همراه خود به محلی که هم اکنون مسجد در آن بنا شده است آوردند. در آنجا وقتی خوب دقت کردم تختی را دیدم که فرش زیبایی روی آن انداخته شده بود و جوانی در حدود سی ساله در روی آن به بالشی تکیه زده بود و پیرمردی مطلبی را از روی کتاب برای او می خواند و بیش از شصت مرد که بعضی از آن ها لباس سبز و بعضی دیگر لباس سفید به تن داشتند در گوشه و کنار آن محل مشغول خواندن نماز بودند. آن پیرمرد که حضرت خضر علیه السلام بود مرا در کنار خود جای داد. آنگاه همان جوان نورانی که بعد معلوم شد حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف هستند بعد از تفقد و احوالپرسی مرا به اسم خودم صدا زده فرمودند: نزد حسن بن مسلم برو و به او بگو مدت پنج سال است که تو این زمین را آماده ساخته کشت می کنی ولی ما آن را خراب می کنیم و امسال قصد داری در آن زراعت نمایی در حالی که تو چنین اجازه ای نداری باید سود این چند سال کشت را رد کنی تا در این جا مسجدی بنا شود.

سپس فرمودند: به حسن بن مسلم بگو: این جا زمین شریفی است که خداوند آن را از بین سایر زمین ها برگزیده است ولی تو آن را به زمین خود ملحق کردی و خداوند به خاطر این کار خلاف دو پسر جوان تو را از دست تو گرفت. ولی باز متنبه نشدی. اگر باز هم بخواهی به این کار ادامه دهی کیفر الهی دیگری که نتوانی آن را برگردانی بر تو متوجه خواهد شد.

ص:147

حسن بن مثله گوید: به آن حضرت عرض کردم: مولای من برای این که مردم سخن مرا بپذیرند نشان و علامتی در این باره برای من تعیین بفرمائید.

امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در پاسخ فرمودند: ما در این جا نشانه ای قرار می دهیم تا سخن شما را مردم تصدیق کنند. تو آن چه را که بیان شد انجام بده به نزد سید ابوالحسن برو و به او بگو بیاید و حسن بن مسلم را حاضر کند و سود چند ساله زمین را از او بگیرد و آن را به مردم بدهد تا با آن مسجد را شروع کنند و بقیه مخارج آن را از منافع قریه رهق که ملک ما در ناحیه اردهال است به اتمام برساند. ما نصف در آمد رهق را وقف این مسجد نموده ایم تا همه ساله درآمد آن را بیاورند به این جا و صرف عمارت و آبادانی و سایر مخارج این مسجد بنمایند.

سپس حضرت فرمودند: «قل للناس لیرغبوا الی هذا الموضع و یعزّروه و یُصلّوا هنا اربع رکعات فمن صلّاها فکانما صلیّ فی البیت العتیق».

به مردم بگو به این مکان با میل و رغبت روی آورند و آن را عزیز و گرامی دارند و در آن چهار رکعت نماز بگذارند که به جا آورندة آن گویی درون کعبه این نماز را به جا آورده است.

ص:148

سجود را هم هفت بار تکرار کنند و نماز را به پایان ببرند.

ص:149

ابلق است و موی بسیار دارد و در ضمن هفت علامت سیاه وسفید در بدن آن بز هست که سه تای آن ها در یک طرف بز و چهار تا در طرف دیگر آن است که هر یک از آن ها به اندازه یک درهم هستند.

بعد وقتی مجدداً به راه افتادم برای سومین بار مرا صدا زد و فرمودند:

در این جا هفت یا هفتاد روز اقامت می کنی. اگر هفت روز اقامت کنی آن مصادف است با شب قدر. یعنی بیست و سوم ماه رمضان خواهد بود و اگر هفتاد روز بمانی مطابق با شب بیست و پنجم ذی قعده است که هر دو شب بسیار گرانقدر هستند.

حسن بن مثله می گوید: سپس برگشته و به خانه آمدم و تمام آن شب را در اندیشه آن چه که واقع شده بود به سر بردم. وقتی صبح شد نماز را به جای آوردم و بعد نزد علی بن منذر آمده و ماجرا را به وی بازگو کردم به همراه او به محلی که دیشب مرا به آن جا برده بودند رفتیم.

حسن بن مثله ادامه می دهد:

سوگند به خدا علامت هایی را که حضرت فرموده بودند که از جملة آن، میخ ها و زنجیرهایی بود که با آن ها حدود مسجد را مشخص نموده بودند در آن جا مشاهده کردیم. سپس به همراه علی بن منذر به طرف منزل سید بزرگوار ابوالحسن الرضا راه افتادیم. وقتی به در منزل رسیدیم خدمتکاران او را دیدیم که در کنار در خانه منتظر ما هستند. وقتی ما را دیدند به ما گفتند: آیا شما از اهالی جمکران هستید؟ گفتم آری. گفتند: سید ابوالحسن از اول

ص:150

صبح در انتظار شماست. وارد خانه شدیم ضمن اظهار تواضع خدمت سید عرض کردم و او به گرمی و احترام کامل جواب سلام را داده و مرا در کنار خود جایداد و پیش از آن که سخنی بگویم خطاب به من گفت:ای حسن بن مثله من خوابیده بودم در خواب شخصی به من گفت: صبح زود مردی از اهالی جمکران که او را حسن بن مثله می نامند نزد تو خواهد آمد آن چه که او به تو گفت آن تصدیق را کن. چرا که سخن او سخن ماست. از خواب بیدار شدم و تا این ساعت منتظرت بودم.

در ادامه حسن بن مثله جریان شب گذشته را به طور مفصل بیان می کند. سید ابوالحسن دستور می دهد تا اسب ها را آماده سازند و بعد سوار شوند و به طرف آن محل حرکت می کنند. در نزدیکی روستای جمکران به گلّه جعفر کاشانی برخورد می کنند حسن بن مثله برای پیدا کردن آن بز ابلق که حضرت فرموده بودند وارد گله می شود و می بیند آن بز در عقب گله است. وقتی بز متوجه حسن بن مثله می شود به سرعت خود را به او می رساند و حسن او را می گیرد و نزد جعفر کاشانی می آورد تا آن را از او بخرد. جعفر کاشانی سوگند یاد می کند که من این بز را هرگز در میان گله ندیده ام. ولی وقتی امروز آن را در عقب گله دیدم خواستم که او را بگیرم ولی هرچه تلاش کردم موفق نشدم. اما حالا شما را دید به نزد شما آمد و این امر بسیار شگفت دیگری است. بعد آن ها بز را به محل مسجد می آورند و در آنجا ذبحش می کنند و همان طور که حضرت دستور داده بود گوشت آن را بین مریض ها تقسیم می کنند. سپس سید ابوالحسن

ص:151

حسن بن مسلم را احضار می کند و سود چند ساله را از او می گیرد و سود املاک روستای رهق را هم می آورند و مسجد جمکران را بنا می کنند و سقف آن را با چوب می پوشانند.

در ضمن سید ابوالحسن زنجیرها و میخ ها را به منزل خود در قم برد و از آن به بعد هرکس بیمار می شد به آن جا می رفت و به آن زنجیرها تبرک می جست و خداوند تبارک و تعالی تفضلی نموده و به واسطه آن ها ایشان را شفا می داد.

ابوالحسن محمد بن حیدر می گوید: شنیدم که سیدابوالحسن الرضا وقتی وفات یافت او را در محله ای که موسویان نامیده می شود دفن کردند. بعد ها وقتی یکی از فرزندان او مریض می شود به سراغ صندوقی که زنجیر ها و میخ ها در آن نگهداری می شد می رود ولی هنگامی که در صندوق را باز می کند اثری از زنجیر ها و میخ ها در آن نمی بیند.

ص:152

جای تردید نیست که از مکان هایی است که مورد توجه و منزل برکات الهی است. (1)

ص:153

فرمود: راهی ندارم. شیخ محمد تقی بافقی فرمود: من انشاء الله می گیرم و شب جمعه به مسجد مقدس جمکران روانه شد و روز جمعه آمد و به حاج عبدالکریم گفت: آقا صاحب الزمان وعده دادند فردا که شنبه است چهار صد عبا مرحمت کنند.

روز شنبه به وسیله مردی از تجار چهار صد عبا رسید و بین طلاب تقسیم شد.

ص:154

ص:155

رغبت نمائید. اگر برای من مقدور بود نماز های واجب روزانه را در مسجد جمکران ادا می کردم و نیز فرمود: اگر موفق بشوم در قم دو کار انجام خواهم داد، یکی راه مسجد جمکران را باز خواهم کرد، دوم بیمارستانی در قم بنا خواهم نمود.

ص:156

مرکب را آماده کن تا به مسجد جمکران بروم. به مسجد مشرف می شوند و بعد از نماز و توسل به آقا امام زمان می فرمایند:

آقا امام زمان! این حوزه علمیه مال شماست این طلبه ها سربازهای شما هستند، آبروی ما مربوط به شماست، راجع به شهریه حوزه عنایتی فرمایید.

وقتی معظم له به منزل تشریف می آورند خادم می گوید: دو نفر آمدند و منتظر شما هستند. مقداری پول به عنوان وجوهات شرعیه می پردازند وقتی آقا می شمارند می بینند که درست به اندازه شهریه همان ماه است.

ص:157

است.

مرحوم آقای بروجردی که مردی دقیق و ملایی بود می فرمود: این داستان در زمان صدوق علیه الرحمه واقع شده و او نقل کرده است، دلالت بر کمال صحت آن دارد.

2. داستان مشتمل بر جریانی است که مربوط به یک نفر نیست، برای این که صبح که مردم بیدار می شوند می بینند که با زنجیر علامت گذاری شده است که مردم باور کنند و این زنجیر مدتی در منزل سید محترمی ظاهراً به نام سید ابولحسن بوده است و مردم استشفاء به آن نموده اند و بعداً بدون هیچ جهت طبیعی مفقود می شود.

3. جای دور از شهر و در وسط بیابان جایی نیست که مورد جعل یک فرد جمکرانی بشود آن هم تنها در یک شب ماه رمضان.

4. نوعاً مردم عادی به واسطه خواب یک امام زاده را معین می کنند و مسجد از تصور مردم عادی دور است.

5. اگر پیدایش این مسجد روی احساسات مذهبی و علاقه مفرط به حضرت صاحب الامر بود می بایست سراسر توسل به آن بزرگوار باشد چنانچه دراین عصر مردم بیشتر زیارت حضرتش را در آن مسجد می خوانند و متوسل به آن حضرت می شوند در صورتی که دراین دستور معنوی اصلاً اسمی از آن حضرت نیست حتی تا به حال هم بیشتر معروف به مسجد جمکران است نه مسجد صاحب الزمان.

6. متن دستور موافق با ادله دیگر است، برای این که هم نماز تحیت مسجد وارد شده است و هم نماز صدبار ایاک نعبد و ایاک

ص:158

نستعین و هم تهلیل و تسبیح فاطمه الزهراء علیها السلام

7. این دو داستان که نقل شده مشهور و یا مثل مشهود خودم بود و داستانهای دیگری هست که فعلاً تمام خصوصیات آن را در نظر ندارم بعداًَ انشاء الله تحقیق نموده و در این دفتر به اذن خدای تعالی ذکر می کنم.

8. در آن موقع که زمین آن قدر بی ارزش بوده است فقط یک مساحت کوچکی را مورد این دستور قرار داده اند که ظاهراً حدود سه چشمه از مسجد فعلی است که در زمان ما خیلی بزرگ شده است ظاهراً آن چشمه ای که در آن محراب است و دو چشمه طرفین باشد.

نگارنده که خالی از وسوسه نیست و خیلی به نقلیات مردم خوش بین نبوده ام از این عبارت به صحت این مسجد مبارک قطع دارم والحمد لله علی ذلک و علی غیره من النعم التی لا تحصی.

ص:159

مشکلات به طرز عجیبی حل می شود. (1)

طبق آماری که تولیت مسجد مقدس جمکران سالیان پیش ارائه دادند. سالیانه 15 میلیون زائر از نقاط مختلف ایران و جهان به این مکان مقدس مشرف می شوند این در حالی است که زائران مسجد الحرام حدود 10 میلیون نفر می باشد...

ببوسم خاک پاک جمکران را تجلی خانة پیغمبران را

(آغاسی)

ص:160

ه. خبر پیروزی جنگ بدر و قیام حضرت مهدی علیه السلام و فراگیر شدن دین اسلام، هر دو در قرآن آمده است. در سوره آل عمران آیه 123 خبر پیروزی جنگ بدر با صراحت مطرح شده است:

«وَلَقَدْ نَصَرَکُمُ اللّهُ بِبَدْرٍ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌ»؛

همانا خداوند شما را در جنگ بدر درحالی که ناتوان بودید یاری کرد.

خبر جهانی شدن دین اسلام به دست با کفایت حضرت حجت علیه السلام نیز در سوره صف آیه 9 آمده است:

«هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَی وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ».

او خداوندی است که رسولش را با هدایت و دین حق ارسال کرد، تا دینش را بر همه ادیان غلبه دهد؛ اگرچه مشرکان بد بدارند.

و. شهدا و ایثارگران در هر دو معرکه دارای اجر عظیم هستند.

ز. جهاد در هر دو صحنه «جهاد ابتدایی» است.

ح. جهاد در هر دو معرکه زیر نظر شخص معصوم است.

ط. هدف از جهاد در هر دو معرکه، منقاد شدن بشر به دین حق و اقامه عدل است، نه کشور گشایی.

ی. در هر دو معرکه، عده قلیل به واسطه مسلح بودن به سلاح ایمان بر عده ای کثیر غالب و پیروزند.

که فرمود: «کَم مِّن فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِیرَةً»؛ (1)

ص:161

چه بسا گروهی اندک که با اذن خدا برگروهی بسیار پیروز شدند.

ص:162

الله بعث محمداً رحمةً و بعث القائم نقمةً. (1)

امام محمد باقر علیه السلام فرمود: هنگامی که قائم ما قیام کند حمیرا را زنده کرده و اقامه حد بر او کند و انتقام حضرت زهرا علیها السلام را از او بگیرد. راوی عبدالرحیم قصیر عرض کرد: برای چه گناهی بر او اقامه حد می کند؟ امام فرمود: به جهت افترا و تهمتی که به ماریه قبطیه مادر ابراهیم پسر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم زد. عرض کرد: چرا اجرای این حد تا زمان، قائم به تاخیر افتاده است؟ فرمود: زیرا خداوند محمد صلی الله علیه و آله و سلم را برای رحمت فرستاد و قائم را برای عذاب و نقمت. (2)

ص:163

نماز مغرب و عشاء را در مقام مشهور به مقام امیرالمؤمنین علیه السلام به جا آوردم و برخاستم تا به گوشه ای از اطراف مسجد رفته و افطار کنم. افطارم در آن شب نان و خیار بود. به طرف مشرق مسجد به راه افتادم وقتی از طاق اول گذشتم و به طاق دوم رسیدم. دیدم بساطی فرش شده و شخصی عبا به خود پیچیده، بر آن فرش خوابیده است و شخص معمّمی در لباس اهل علم نزد او نشسته است. به او سلام کردم. جواب سلامم را داد و گفت: بنشین نشستم. سپس از حال تک تک علماء و فضلاء سئوال نمود و من در جاب می گفتم: به خیر و عافیت است. شخصی که خوابیده بود کلمه ای به او گفت که من نفهمیدم و او هم دیگر سؤالی نکرد.

پرسیدم: این شخص کیست که خوابیده است؟ گفت: ایشان سَیّد عالَم است. (سَرور تمام مخلوقات است) جملة او را سنگین دانستم و گمان کردم که می خواهد این شخص را بدون جهت بزرگ شمارد. با خود گفتم: سید عالَم، آن حجّت منتظر علیه السلام است، لذا گفتم: این سید عالمِ است (این آقا شخص دانمشندی است).

گفت: نه، ایشان سَیّدِ عالَم است. ساکت شدم و از کلام او متحیّر گشتم و ازاین که می دیدم در آن شب تاریک، نور بر دیوارها ساطع است، مثل این که چراغهایی روشن باشد، با این که اول شب بود، در حیرت بودم ولی با وجود این موضوع و همچنین با وجود کلام آن شخص که می گوید: ایشان سَیّدِ عالَم است، باز ملتفت نشدم.

در این هنگام شخصی که خوابیده بود، آب خواست، دیدم مردی در حالی که در دستش کاسة آبی بود، ظاهر شد و به طرف ما آمد

ص:164

ظرف آب را به او داد و ایشان آشامید و بقیه اش را به من داد گفتم: تشنه نیستم. آن شخص کاسه را گرفت و همین که چند قدمی رفت، غایب شد. من هم برای نماز خواندن در مقام و تفکر در مصیب عظمای امیرالمؤمنین علیه السلام برخاستم که بروم آن شخص از قصد من سئوال کرد من هم جوابش را دادم. او مرا تشویق و اکرام نمود و برایم دعا کرد. به مقام آمدم و چند رکعت نماز خواندم، اما کسالت و خواب بر من غالب شد، لذا خوابیدم و وقتی بیدار شدم که دیدم هوا روشن است. خود را به خاطر فوت شدن عبادت و کسالتم سرزنش نمودم و می گفتم امشب که بایددر مصیبت امیرالمؤمنین علیه السلام محزون باشم، چرا خوابیدم آن هم در چنین حالی که تمام بهرة من، در بیداری و در این مقام بود. ولی در آن جا دیدم جمعی دو صف ترتیب داد، و نماز می خواندند و یک امام جماعت فرمود: او دو امتحان در پیش دارد: یکی در سال چهل و دیگری در سال هفتاد. در این جا من برای گرفتن وضو به خارج مسجد رفتم و وقتی برگشتم، دیدم هوا تاریک است و اثری از آن جماعت نیست تازه متوجه شدم که:

1. آن سیدی که خوابیده بود، همان حجت منتظر امام عصر روحی فداه بوده است.

2. و نوری که بر دیوارها ساطع می شد، نور امامت بود.

3. و خود حضرت، امام جماعت آن عدّه بوده اند.

4. و باز معلوم شد که آن جمعیت، خواص حضرت بود ه اند.

5. و آب آوردن و برگشت آن شخص، از معجزات حضرت بقیة الله

ص:165

اوراحنا فداه بوده است. (1)

ص:166

قرآن کریم، از بشارت تورات و زبور داوود به «ظهور موعود» و «میراث رسین زمین به صالحان» خبر داده است که عین این نویدها و بشارت ها در زبور فعلی موجود است.

فرازهایی از زبور داوود:

1. «شریران منقطع می شوند و متوکلان به خداوند وارث زمین خواهند شد، شریر، نیست می شود امّآ متواضعان زمین را به ارث خواهند برد و از کثرت سلامتی متلذذ خواهند شد، خداوند به او (موعود) متبسّم است، چون که می بیند روز او خواهد آمد». (1)

2. «صالحان و صدیقان، زمین را به ارث خواهند برد، و برای ابد در آن ساکن خواهند شد، امّا دشمنان و ملعونان خدا منقطع خواهند شد... به خداوند پناه بر و راهش را نگه دار که تو را به وراثت زمین بلند خواهد کرد. (2)

ص:167

عالم امکان است. (1)

ب. شب قدر، مخفی و برای هر کسی معلوم نیست. حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف هم غایب و از دیده ها مخفی است.

ج. تعیین سرنوشت و تقدیر ماسوی الله باید به امضای حضرت بقیة الله عجل الله تعالی فرجه الشریف برسد.

«...فیها باذن ربهم من کل امر».

ه. نزول ملائکه و روح در شب قدر، با وجود انسان کامل و ولی الله الاعظم است که همان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد.

تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ. (2)

و. نزول الهامات ربّانی بر «قلب الله الواعیة» می باشد که همان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است.

ص:168

گرد ما می چرخند. (1)

3. ابن بکیر گوید: از امام صادق علیه السلام است که فرمود:

شب قدر، آن چه از خیر و شر، مرگ و زندگی و یا باران در آن سال تا سال بعد خواهد شد، نوشته می شود. آن شب، گروه حاجیان نوشته می شود؛ سپس آن تقدیر به زمینیان رسانده می شود. گفتم: «به چه کسی از زمینیان؟» فرمود: «به کسی که می بینی، (یعنی خود حضرت صادق علیه السلام ». (2)

4. داود بن فرقد از قول یعقوب گوید: شنیدم که مردی از امام صادق علیه السلام درباره شب قدر می پرسید که مرا خبر بده آیا شب قدر بوده است یا هر سال خواهد بود امام فرمود:

اگر شب قدر برداشته شود، قرآن هم برداشته می شود. (3)

ص:169

طبق حدیث فوق، وجود نازنین حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ثابت می شود؛ چون:

1. به نص حدیث ثقلین حضرت مهدی علیه السلام همسنگ و عِدل قرآن است و شریکی است برای قرآن که از آن جدا نشود، تا حوض کوثر.

2. قوام و برقراری شب قدر، به وجود انسان کامل و امام زمان هر عصر می باشد. در این زمان، برقراری شب قدر و نزول فرشتگان، به وجود ذی جود بقیة الله الاعظم حجة ابن الحسن العسکری عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد.

در نتیجه الآن که قرآن هست و شب قدر هر ساله ساری و جاری است، پس حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف وجود دارد.

به دیوار دلم نقش جمالت

منقّش شد زلطف بی زوالت

همه فکر شب قدرند، امّا

شب قدرم بود روز وصالت (1)

***

ای شب قدر نهان فاطمه

مهدی صاحب زمان فاطمه

ای بهار روزه ام از جام تو

عشق بازی می کنم با نام تو (2)

ص:170

2. در هر دو «تجلّی اعظم» به واسطه بقیة الله الاعظم رخ می دهد.

3. هر دو شب، هنگام رحمت و تصفیه امت است.

4. هر دو از عظمت خاصی برخوردارند.

5. عظمت هر دو شب، به واسطه حضور حضرت بقیة الله در کرة خاکی است.

ص:171

بسم الله الرحمن الرحیم _ الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین اللهم کن لولیک الحجة ابن الحسن صلواتک علیه و علی آبائه فی هذه السّاعة و فی کلّ ساعة ولیّاً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دلیلاً و عیناً حتّی تسکنه ارضک طوعاً و تمتّعه فیها طویلا. (1)

ص:172

ص:173

موسی به او گفت: از کجا روحم را می گیری؟

گفت: از دهانت.

موسی گفت: چگونه چنین می کنی در حالی که با دهان با خدایم تکلم کرده ام؟

ملک الموت گفت: از دستت.

موسی گفت: چگونه چنین می کنی در حالی که با آن تورات را برگرفته ام؟

ملک الموت گفت: از پایت.

موسی گفت: چگونه چنین می کنی در حالی که با آن ها بر طور سینا گام نهاد ه ام؟

ملک الموت گفت: از گوشتت.

موسی گفت: چگونه چنین می کنی در حالی که با آنها کلام پروردگار را شنیده ام؟

خدای تعالی به ملک الموت وحی فرمود: جانشین را میگر تا آنچه را می خواهد درخواست نماید و ملک الموت بیرون آمد و موسی تا زمانیکه خداوند اراده فرمود زنده بود و یوشع بن نون را طلبید و به او (به عنوان جانشنین) وصیت کرد و گفت: که امرش را مکتوم بدارد و پس از خود به جانشینش وصیت نماید.

سپس حضرت موسی علیه السلام از میان قوم خود غایب شد و در دوران غیبتش (در سرزمین تیه) مردی را دید که به کندن گودی مشغول بود، به او گفت: آیا می خواهی در این کار کمکت کنم؟

آن مرد گفت: آری، و او را کمک کرد تا گور را کند و لحد را آماده

ص:174

کرد. سپس موسی در آن خوابید تا بنگرد چگونه است. فکشف الله له الغطاء فرأی مکانه فی الجنّة، پس خدای متعال پرده ها را کنار زد و او جایگاه خود را در بهشت دید.

فقال: یا ربّ اقبضنی الیک. موسی گفت: ای خدای من! مرا قبض روح کن، و ملک الموت جانش را همانجا گرفت و دفنش کرد و خاک برر او ریخت.

آری، آن که به حفر قبر مشغول بود کسی جز ملک الموت نبود که به صورت آدمی در آمده بود و این در صحرای تیه بود، فصاح صائحٌ من السماء: مات موسی کلیم الله، و ایُّ نفس لا تموتٌ؟ و فریاد کنند. ای از آسمان ندا در داد که موسای کلیم درگذشت، و کیست که دارفانی را وداع نکند؟

از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم سؤال شد که قبر حضرت موسی علیه السلام کجاست؟ فرمود: هو عند الطّریق الاعظم عند الکتیب الاحمر. آن بر کنار راه بزرگی پهلوی تلّ سرخ است. (1)

و مدت دومین غیبت چهل شب بود، خداوند فرمود: فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً. (2) که میقات (وعده گاه) پروردگارش چهل شب به پایان رسید.

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز دو غیبت داشته که یکی طولانی تر است.

امام سجاد علیه السلام فرمودند: ... و ان للقائم منا غیبتین احدیهما اطول

ص:175

من الاخری اما الاولی فیستة ایام، او ستة اشهر، او ستة سنین، و اما الاخری فیطول امدها حتی برجع عن هذا الامر اکثر من یقول به فلا یثبت علیه الا من قوی یقینه، و صحت معرفته، و لم یجد فی نفسه حرجا مما قضینا و سلم لنا اهل البیت و برای قائم ما دو غیبت است که یکی از دیگری طولانی تر است، اما غیبت اول شش روز یا شش ماه یا شش سال به طول می انجامد (1) و اما دومی مدتش آنقدر طولانی می شود تا اینکه بیشتر آن هایی که معتقد به این امر هستند از آن برگردند پس بر این امر ثابت نمی ماند مگر کسی که یقینش قوی و معرفتش صحیح باشد و در دلش از آنچه ما قضاوت کردیم ناراحتی پیش نیاید و تسلیم ما اهل بیت باشد. (2)

4. هم سخن با خدا

موسی علیه السلام خداوند با او سخن گفت و چنین فرمود: « وَبِکَلَامِی فَخُذْ مَا آتَیْتُکَ وَکُنْ مِنْ الشَّاکِرِینَ » (3) همانا من به وسیله رسالت ها وکلام خودم

ص:176

تو را بر مردم برتری دادم پس آنچه به تو دادم بگیر و از سپاسگزاران باش.

حضرت مهدی علیه السلام نیز همین طور، خداوند متعال با او سخن گفت هنگامی آن حضرت را به سرا پردة عرش بالا بردند.

امام حسن عسکری علیه السلام فرمود: هنگامی که پروردگار من، مهدی ایی امّت را به من موهبت فرمود، دو فرشته فرستاد. او را به سرا پردة عرش بردند تا اینکه او را در پیشگاه خداوند عزوجل نگه داشتند، از جانب خداوند خطاب آمد: مرحبا به تو ای بندة من، برای یاری دینم و آشکار نمودن امر و راهنمایی بندگانم برگزیده شده ای.

سوگنده خوردم که به خاطر تو بگیرم و به راه تو بدهم و به تو ببخشایم و به تو عذاب کنم. (1)

5. فرج

حضرت موسی علیه السلام، بنی اسرائیل منتظر قیامش بودند چون که به آنها خبر داده شده بود که فَرَج آنها به دست اوست.

امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند به ابراهیم علیه السلام وحی فرستادد که: «به زودی صاحب فرزندی خواهی شد» ابراهیم علیه السلام این مطلب را به همسرش ساره فرمود. ساره گفت: «آیا من فرزندی بیاورم، در حالی که پیرزنی بیش نیستم (مطلب به نظرش حتی برای خداوند هم غیرممکن رسید).

ص:177

خداوند فرمود: به زودی فرزندی به دنیا می آورد و فرزندان او (بنی اسرائیل) تا چهارصد سال مغذّب و گرفتار خواهند شد به خاطر این که کلام مرا رد کرد. «فَلَّما طالَ عَلی بنی اسرائیل العذاب، ضَحّوا و بَکَوا اِلی الله اربعین صباحاً»، وقتی عذاب ها بر بنی اسرائیل طولانی شد، چهل روز ضجه و زاری کردند، پس خدای متعال به موسی و هارون وحی فرستاد که «آنها را از دست فرعون رهایی می بخشد». و صد و هفتاد سال از عذاب چهارصد ساله آنها را تخفیف داد.

«فقال ابوعبدالله الصادق علیه السلام : هکذا اَنتم، لو فَعَلتُم لَفَرج الله عَنّا فَامّا اذا لم تکونوا فان الاَمر یَنتَهی الی مُنتَهاه»

همین طور هستید شما شیعیان، که اگر این کار را بکشید (گریه و ضجه به درگاه الهی) خدای متعال فرج ما را می رساند. و امّا اگر این کار را نکنید، امر غیبت تا آخرین مدت خود به طول خواهد انجامید. (1)

حضرت مهدی علیه السلام نیز شیعیان منتظرش هستند، زیرا که به آنها خبر داده اند که فَرجَشان بر دست آن حضرت است.

دلیل بر این، عبارتی است که در توقیع شریف مروی در کتاب احتجاج طبرسی آمده که:

اَکثِروا الدُّعاء بتعجیل الفَرَجِ فَاِنَّ ذلک فَرَجَکُم؛ (2) و بسیار دعا کنید برای تعجیل فرج زیرا که آن فَرَجِ شماست.

و نیز در زیارت روز جمعه می خوانیم: «و هذا یَومٌ الجُمُعَةِ و هُوَ

ص:178

یَومُکَ المُتَوَقَّعُ فیه ظُهُورُک و الفَرجُ فیه للمومنین علی یَدیْک و قَتلُ الکافرین بِسَیغِکَ» (1)

«و امروز روز جمعه است که آن روز توست و ظهور تو و فرج مومنان بر دست تو، و کشته شدن کافران به شمشیر تو در این روز انتظار می رود».

6. عصا

موسی علیه السلام، خداوند متعال او را عصایی عنایت فرمود، و آن را معجزة آن حضرت قرار داد.

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به همان عصا اختصاص یافته است.

امام محمد باقر علیه السلام فرمود: عصای موسی از آن آدم بود، سپس به شعیب رسیده بود، و آنگاه به موسی بن عمران رسید، آن عصا نزد ماست و من آن را پیشتر دیده ام سبز رنگ است به همان وضعی که از درخشش گرفته شده، و اگر استنطاق شود سخن می گوید، برای قائم ما آماده شده است، به وسیله آن همان کارها را انجام دهد که حضرت موسی انجام می داد، و هر چه مأمور شود انجام می دهد، و هر کجا افکنده شود با زبان خود نیرنگ های دشمنان را بر می گیرد. (2)

اوصاف عصا

آورده اند که: عصای موسی علیه السلام دو سر داشت که // هر یک از آنها کژی داشت و نیزه آهنینی در انتهایش بود.

ص:179

1. هرگاه موسی علیه السلام شب هنگام به بیابانی وارد می شد و مهتاب نبود و سر عصا تا آن جا که چشم کار می کرد روشنایی می داد.

2. هرگاه با کمبود آب مواجه می شد آن را در چاه وارد می کرد که تا ته چاه امتداد می یافت و از آن سر آن مانند لو آب بیرون می ریخت.

3. هر وقت به غذا نیاز داشت، با عصای خود به زمین می کوفت و خوردنی ها از آن بیرون می آمد.

4. هرگاه میوهای اشتها می کرد در آن ظاهر می شد و همان موقع میوه می داد.

5. هرگاه می خواست از نهری برون کشتی عبور کند، عصا را بر آن می زد و راه وسیعی برایش باز می شد.

6. هرگاه در راه خسته می شد بر آن می نشست که بر هر کجا که می خواست بدون دویدن و پا زدن او را می رساند.

7. هرگاه به بوی خوشی نیازمند می شد از آن عصا بوی خوش بیرون می زد تا جایی که لباس های او را خوشبو می کرد.

8. اگر در راهی بود که دزدانی داشت که مردم از آنها ترس داشتند، عصا با او تکلم می کرد و به او می گفت: به فلان سمت راهت را تغییر بود و... . (1)

7. هلاکت دشمن

موسی علیه السلام، خداوند دشمنش قارون را به زمین فرو برد چنانکه

ص:180

خداوند می فرماید:

« فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الْأَرْضَ» (1) پس او و خانه اش را در زمین فرو بردیم.

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز خداوند دشمنانش _ لشکر سفیانی _ را به زمین فرو خواهد برد.

امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: ... و سفیانی گروهی را به مدینه می فرستد پس مهدی علیه السلام از آنجا به سوی مکه فرار می کند به امیر ارتش سفیانی خبر می رسد که مهدی علیه السلام به مکّه رفته، لشکری در تعقیب آن حضرت می فرستد ولی به آن جناب نمی رسند، تا اینکه قائم علیه السلام هراسان و ترسان _ به روش موسی بن عمران _ وارد مکّه می شود و امیر ارتش سفیانی در بیابان بَیداء فرود می آید، و جارچی از سوی آسمان به آن بیابان خطاب می کند که: «یا بَیداء اَبْیِدی القَومَ» ای صحرای بَیداء این گروه را نابود کن. پس زمین آنها را فرو می برد و فقط سه نفر از آنها باقی می ماند که خداوند چهره هایشان را به پشت باز می گرداند، و آنها از قبیلة کعب هستند، (2) و دربارة آنها این آیه نازل شده: « یَا أَیُّهَا الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ آمِنُوا بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِمَا مَعَکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَی أَدْبَارِهَا»، (3) ای کسانی که کتاب به ایشان داده شده، به آنچه فرو فرستاده ایم و تصدیق کنندة نشانه هایی

ص:181

است که همراه شماست ایمان آورید پیش از آنکه چهره هایی را محو کنیم آنگاه به پشت سر باز گردانیم.

8. یَد بَیضا

موسی علیه السلام چون دستش را بر می آورد، می درخشید و سفیدی آن ببیندگان را خیره می ساخت. « وَنَزَعَ یَدَهُ فَإِذَا هِیَ بَیْضَاءُ لِلنَّاظِرِینَ». (1)

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز نورش می درخشد تا جایی که مردم از نور آفتاب و ماه بی نیاز شوند.

علی بن ابراهیم قمی نَوَرَّ الله مرقده در تفسیر خود مُسنداً از مفضل بن عمر روایت کرده که گفت: از امام صادق علیه السلام شنیدم که درباره آیة « وَأَشْرَقَتْ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا» (2) و زمین به نور پروردگارش روشنی یافت، می فرمودک رَبُّ الارض یعنی اِمامُ الاَرضِ. پروردگار (مربّی) زمین یعنی امام زمین.

عرض کردم: هرگاه امام ظهور کند چه می شود؟ فرمود: آن هنگام مردم از نور آفتاب و نور ماه بی نیاز می شوند و به نور امام اکتفا می کنند. (3)

9. جوشش آب و غذا از سنگ

موسی علیه السلام : دوازده چشمه از سنگ برایش جوشید.

« وَإِذْ اسْتَسْقَی مُوسَی لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْحَجَرَ فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا

ص:182

عَشْرَةَ عَیْنًا قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ کُلُوا وَاشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ» (1) و زمانی که موسی برای قوم خود آب طلبید، گفتیم: عصای خود را بر آن سنگ بزن، پس دوازده چشمه از آن جوشید ابرای دوازده بسط از نسل یعقوب).

مهدی علیه السلام : نیز برایش این چنین رخ دهد.

ابی الجارود گوید امام محمد باقر علیه السلام فرمود: اذا فرج القائم من مکه یناید منادیه: اَلا لا یَحیملنّ اَحدٌ طعاماً و لا شراباً، و یحمل معه حجر موسی بن عمران و هو وقر بعیر، فلا ینزل منزلاً اِلّا بنعت من عیون، خمس کان جائعاًُ شبع، و من کان ظآناً روی،و رَوابّهم حتی نیزلوا النجف من ظهر الکوفه. (2)

هرگاه قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف از مکه خروج کند، منادی آن حضرت ندا دهد: احدی خوردنی و آشامیدنی با خود بر ندارد، و با خود سنگ موسی بن عران را بر می دارد که بار شتری است و هیچ منزلی فرود نیآید مگر آن که از آن سنگ چشمه بجوشد، پس هرکس که گرسنه باشد سیر، و هرکه تشنه باشد سیراب خواهد شد، چهارپا نشان هم سیر و سیراب می شود تا به نجف در پشت کوفه فرود آیند.

10. اصلاح امر در یک شب

موسی علیه السلام : خداوند امرش را در یک شب اصلاح فرمود

مهدی علیه السلام : نیز، خداوند امرش را در یک شب اصلاح خواهد فرمود.

ص:183

امام جواد علیه السلام فرمودند: ... و ان الله تبارک و تعالی لَیَصِلحُ له امرَه فی لَیلةٍ، کما اَصْلَحَ اَمَر کَلیمه موسی علیه السلام اِذ ذهب لِیَقْتبِسَ لِاَهله ناراً فَرَجَعَ و هو رَسولٌ نَبِیٌّ. (1)

«خداوند تبارک و تعالی امر او را در یک شب اصلاح خواهد کرد، همانطور که امر کلیم خود موسی را در یک شب اصلاح نمود که برای گرفتن آتش برای خانواده رفت امّا در حالی برگشت که به رسالت و پیامبری مبعوث شده بود.

11. انتظار فرج و رفع غم و غصه

موسی علیه السلام : بنی اسرائیل در اثر جور و ستم فرعونیان به تنگ آمده بودند و منتظر قیام او بودندن زیرا به آنها خبر داده شده بود که فَرَج و گشایش کارشان به دست اوست، مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف : نیز شیعیان منتظرش هستند چرا که به آنها خبر داده شده که فرجَشان بدست با کفایت اوست.

در حدیث آمده: و اَکثروا و الدعا بتعجیل الفَرَج فان ذلک فرجُکم. (2)

بسیار دعا کنید برای تعجیل فرج زیرا که آن فرج شماست.

ابراهیم کرفی گوید: وارد بر امام صادق علیه السلام شدم در محضرش بودم که حضرت موسی بن جعفر در حالی که خردسال بود وارد شد به احترام او برخاستم و او را بوسیدم و نشستم. حضرت صادق علیه السلام به من فرمود: «یا ابراهیم! اَما اَنّه صاحبِکُ مِن بَعدی، اَما لَیَهلٍکَنَّ فیه اَقوام، و

ص:184

یَسعَدُ آخَرون، فلعن الله قاتلَه و ضاعَفَ عَلی روحهِ العذابَ...»

«ای ابراهیم! آیا می دانی که پس از من او امام توست، بدان که اقوامی درباره او به هلاکت افتاده (ماند واقفیه) و اقوام دیگری به سعادت رسند (مانند شیعه). لعنت خدا بر قاتل او باد و خدا عذاب روحش را دو چندان گرداند... و خداوند از صلب فرزندش (امام رضا) امام مهدی را که کامل کننده امامان دوازده گانه است خارج سازد... .

یا ابراهیم هُوَ المَفّرجُ لِلْکَربِ عن شیعته بَعدَ خَنکٍ شدیدٍ، و بِلاء طویلِ و جَزَعٍ و خَوفٍ فطوبی لِمَن اَدرکَ ذلک الزَّمان.

ای ابراهیم! او (مهدی) کسی است که پس از سختی شدید و بلای طولانی و جزع و خوف ظاهر شده و غم و غصه را از شیعیانش برطرف سازد و خوشا به حال کسی که آن زمان را درک کند. (1)

12. آزمایش پیروان

موسی علیه السلام : خداوند به منظور امتحان و آزمایش قومش، ظهور آن حضرت را تأخیر انداخت تا کسانی که «گوساله پرست» شد از کسانی که «خداپرست» شدند جدا شوند.

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف : نیز به همین جهت ظهور موفورالسرورشان تأخیر افتاده است.

13. فراز از دیار

موسی علیه السلام : با هول و هراس (خائفاً یترقَّب) از مصر فرار کرد، که در قرآن آمده: «فَغَررتث مِنکُم لَمّا خِفتُکُم، پس آنگاه که از شما ترسیدم

ص:185

از شما فرار کردم.

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف : نیز از شهرها گریخت و به صحراها و بیابان های آب و علف سکنی گزید.

امام محمد علیه السلام فرمود: سفیانی، گروهی را به مدینه می فرستد پس مهدی علیه السلام از آنجا به مکّه فراری کند به امیر ارتش سفیانی خبر داده می شود که مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به سوی مکه رفته. لشکری برای تعقیب حضرت می فرستد ولی به آن حضرت نمی رسند. تا اینکه مهدی علیه السلام، ترسان و هراسان _ به روش موسی علیه السلام وارد مکه می شود و امیر ارتش سفیانی در بیابان بیداء فرود می آید.

در این هنگام منادی از طرف خداوند قهّار خطاب به بیابان ندا می دهد: «یا بَیداء اَبیدی القَومَ» ای بیابان بیدا! این گروه را نابود کن. پس زمین آنها را فرو می برد... . (1)

بیست و یکم. رحلت آیت الله شیخ حُرّ عاملی

شیخ حرّ عاملی صاحب کتاب گران سنگ «وسائل الشیعه» که از علمای برجسته و مراجع عالیقدر شیعه بود و در سال 1104 هجری قمری در مشهد الرضا علیه السلام رحلت کرد و در مدرسه میرزا جعفر جنب صحن رضوی دفن گردید.

ایشان در یکی از تالیفات خود به نام «اثبات الهداة بالنصوص و المعجزات» می فرماید: «ده ساله بودم و به بیماری سختی گرفتار شدم

ص:186

به گونه ای که دوستان و آشنایان جمع شده و گریه می کردند و آمادة عزاداری برای من شدند و یقین کردند که همان شب خواهم مرد.

همان شب در عالم بین خواب و بیداری (مکاشفه) پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم ودوازده امام علیهم السلام را زیارت کردم که در کنار بسترم حاضرند، بر ایشان سلام کرد. و با یک یک آنها مصافحه نمودم و میان من و امام صادق علیه السلام سخنی به میان آمد، ولی فراموش کردم جز آنکه یادم هست، آن حضرت برای من دعا کرد. تا اینکه بر حجة بن الحسن العسکری عجل الله تعالی فرجه الشریف سلام کردم و مصافحه نمودم و در حال گریه به حضرتش عرض کردم!ای مولای من! می ترسم که با این بیماری بمیرم و به هدفی که در علم و عمل دارم نرسم. پس به من فرمود: لا تخف فَاِنّکَ لا تَموتُ فی هذا المرض بَل یشفیک الله و تَعْمُرُ عمراً طویلاً. نترس! زیرا که تو نخواهی مرد در این مرض، بلکه خداوند تبارک و تعالی تو را شفا می دهد و عمر طولانی خواهی داشت سپس کاسه ای که در دست مبارک داشت به من داد من از آب آن کاسه آشامیدم در همان لحظه سلامتی و عافیت خود را یافتم و بیماری به طور کلی از من زایل شد. بعد از آن نشستم و خانواده و دوستان و آشنایانم همه تعجب کردند و ایشان را از واقعه نورانی و ملکوتی که مشاهده کرده بودم خبر ندادم مگر بعد از چند روز. (1)

ص:187

ص:188

ای حریم کعبه محرم بر طواف کوی تو

من به گرد کعبه می گردم به یاد روی تو

گرچه بر محرم بود بوئیدن گل ها حرام

زنده ام من ای گل زهرا ز فیض بوی تو

اشک ها از هجر تو نم نم چو زمزم شد روان

کی رسد این تشنگان را قطره ای از جوی تو

ص:189

باسم القائم و اسمه ابیه علیهما السلام حتی تسمعه العذرا فی خدرها فتحرّض اباها و اخاها علی الخروج، و قال: لابُدَّ مِن هذین الصوتین قبل خروج القائم علیه السلام : صوت من السماء و هو صوت جبرئیل باسم صاحب هذا الامر و اسم ابیه، و الصوت الثانی فی الارض هو صوت ابلیس اللعین ینادی باسم فلان انّه قّتل مظلوماً، یرید بذلک الفتنة، فاتّبعوا الصوت الاوّل، و ایّاکم و الاخیر ان تفتنوا به» (1)

«صیحه و ندای آسمانی سر داده نمی شود مگر در ماه رمضان، چراکه ماه رمضان، ماه خداست، و صیحه، صیحة جبرئیل است به سوی خلق. سپس فرمود: ندا کننده ای از آسمان نام قائم علیه السلام را ندا می کند، پس هر کس در شرق و غرب است، آن را می شنود، از وحشت این صدا، خوابیده ها بیدار، ایستادگان نشسته و نشستگان بر دو پای خویش می ایستند. رحمت خدا بر کسی که از این صدا عبرت بگیرد و ندای وی را اجابت کند، زیرا صدای نخست، صدای جبرئیل روح الامین است.

آنگاه می فرماید:

این صدا در بیست و سوم ماه رمضان خواهد بود. در این هیچ شک نکنید و بشنوید و فرمان برید

در آخر روز، شیطان فریاد می زند که «فلانی مظلومانه کشته شد» تا مردم را بفریبد و به شک اندازد. پس چه انسانهای شک کنندة حیرت زده که در آن روز اهل آتش است. پس هرگاه صدا را در ماه

ص:190

رمضان شنیدید شک نکنید که آن صدای جبرئیل است و علامت حقانیت آن این است که به اسم قائم و اسم پدرش ندا می-دهد. حتی دختران پرده نشین پدران و برادران خود را تشویق می-کنند به خروج از منزل تا بدانند این صدای عظیم چه صدایی بود

و فرمود: از شنیدن دو صدا پیش قیام قائم ناچاریم: صدای از آسمان و آن صدای جبرئیل است که به اسم صاحب الامر و اسم پدرش (امام حسن عسکری) ندا می کند، و صدای دوم از ابلیس ملعون است که از زمین ندا دهد به اسم فلانی که مظلومانه کشته شد، از آن صدا اراده فتنه انگیزی دارد.

پس، صدای اول را تبعیت کنید و از صوت دوم بپرهیزید تا گرفتار فتنه نشوید.»

ص:191

عالم آن ندا را می شنوند

ص:192

وقتی ندای آسمانی را می شنوند، مانند کسانی خواهند بود که پرنده ای بر سرشان نشسته باشد.

ص:193

ص:194

سرور وُلد علی علیه السلام و شیعته (1)

امیرالمؤمنین علیه السلام به حذیفه فرزند یمان فرمود: آگاه باشید! آن روز، روز خوشحالی فرزندان علی علیه السلام و شیعیان اوست.

ص:195

بدارد و تعجب من از این است که با وجود عجائبی چون خسف بیداء، سپاه سفیانی و ندای آسمانی، چگونه با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می جنگند؟ فرمود: همانا شیطان آن ها را رها نمی کند تا این که ندا دهند همانگونه که بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در روز عقبه دوم ندا داد.

ص:196

سحرهم (1)

و هو قول الله عزوجل: و ان یروا آیةً یعرضوا و یقولو سحر مستمر (2)

کسانی که خداوند (به سبب اعمالشان) بدی می خواهد از ندای آسمانی رحمانی بر می گردند و می گویند: آن از جانب شیعه است و حتی جرات می کنند که بگویند: آن از سحر اهلبیت علیهم السلام است و این مصداق کلام خداوند است که می فرماید:

زمانی که معجزه و آیه ای می بینند روی گردان می شوند و اظهار می دارند که این سحر پایدار است.

ص:197

ص:198

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

وقتی بیدار می شود موفق می شود 12 بند را بسراید که در بین شیعیان معروف به 12 بند محتشم است. اگرچه محتشم دیوان بزرگی دارد ولی شهرت او به خاطر این قصیدة ولایی کربلایی است.

نمونه دیگر- عنایت به نسیم شمال

نسیم شمال می گوید: در خواب دیدم که به حرم علی موسی الرضا علیه السلام مشرف شده ام تا چشمم به ضریح منور آن حضرت افتاد امام رضا علیه السلام این مصراع را به من تلقین نمود که:

با آل علی هرکه در افتاد بر افتاد

وقتی از خواب بیدار شد قصیده نغز زیر را سرود:

دیشب به سرم باز هوای

دگر افتاددر خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد

چشمم به ضریح شه والاگهر افتاد

این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد

با آل علی هر که در افتاد بر افتاد



اولاد علی شافع یوم عرصاتند

دارای مقامات رفیع الدرجاتند

در روز قیامت همه اسباب نجاتند

ای وای بر آن کس که به این دوده در افتاد

با آل علی هر که در افتاد بر افتاد



این قبر غریب الغربا خسرو طوس

استاین قبر مغیث الضعفا شمس شموس است

خاک در او مرجع ارواح و نفوس است

باید ز ره صدق بر این خاک در افتاد

با آل علی هر که در افتاد بر افتاد

ص:199

ص:200

شد و از من در خواست کرد که در این موضوع کتابی برایش تالیف کنم. من نیز به او وعده دادم که هرگاه خداوند وسایل مراجعتم به وطنم شهر ری را فراهم کند آن کتاب را بنویسم.

تا این که شبی در باره آن چه در شهر ری واگذاشته بودم از قبیل خانواده و فرزندان و برادران فکری کردم که ناگاه خواب بر من غلبه کرد و در خواب دیدم گویا در مکه هستم و به گرد بیت الله الحرام طواف می کنم و در شوط هفتم به حجر الاسود رسیدم آن را استلام کرده و بوسیده این دعا را می خواندم:

امانتی اَدّیتُها و میثاقی تعاهدته لتشهد لی بالموافاة. این امانت من است که آن را تادیه می کنم و پیمان من است که آن را تعاهد می کنم تا به ادای آن گواهی دهی.

آنگاه مولایمان صاحب الزمان علیه السلام را دیدم که بر در خانه کعبه ایستاده است و من با حالی پریشان به ایشان نزدیک شدم آن حضرت در چهره من نگریست و راز درونم را دانست. بر او سلام کردم و او پاسخم را داد. سپس فرمود: لم لا تُصنِّف کتاباً فی الغیبة حتی تکفی ما قد هَمَّک؟ چرا در باب غیبت کتابی تالیف نمی کنی تا اندوهت را زایل سازد؟ عرض کردم یابن رسول الله! در باره غیبت پیشتر رساله هایی تالیف کرده ام. فرمود: لیس علی ذالک السبیل. آمُرُکَ ان تصنف الان کتاباً فی الغیبة و اذکر فیه غیبات الانبیاء علیهم السلام .

نه به آن روش اکنون تو را امر می کنم که در باره غیبت کتابی تالیف کنی و غیبت انبیاء را در آن بازگویی. سپس از نظرم غایب شد وقتی از خواب بیدار شدم تا طلوع فجر به گریه و زاری پرداختم،

ص:201

چون صبح شد به منظور انجام امر ولی الله و حجت خدا شروع به نوشتن این کتاب کردم. (1)

ص:202

حوادث زمان واقع شد تا این که کسی را در خواب دیدم که با قلم و سخن نتوان او را توصیف نمود یعنی مولی و حبیب دل شکسته ام و امامی که در انتظارش هستیم او را در خواب دیدم که با بیانی روح انگیز فرمود:

این کتاب را بنویسد و عربی هم بنویس و نام او را بگذار: «مکیال المکارم فی فواید الدعاء للقائم»

همچون تشنه ای از خواب بیدار و در پی اطاعت امرش شدم ولی توفیق یاریم نکرد تا آن که در سال 1330 ه ق به مکه معظمه سفر کردم و چون آن جا را مرض و با گرفت با خداوند عهد بستم که هر گاه مرا از مهلکه ها نجات دهد و باز گشتم را به سوی وطن آسان گرداند تالیف این کتاب را شروع می نمایم. (1)

سپس خداوند به من منت نهاد و مرا به سلامت به وطن باز گرداند پس به تالیف اقدام نمودم تا به عهدی که با خداوند بسته بودم عمل کرده باشم که خداوند می فرماید:

و اَوْفُوا بعهدالله اذا عاهدتم (2) و به پیمانی که با خداوند می بندید، وفا کنید.

ص:203

حضرت آیت الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی می گوید:

یکی از دوستان صالحم حضرت حجت بن الحسن را در خواب می بیند که فرمود:

«انی لادعو لمؤمن یذکر مصیبة جدی الشهید، ثم یدعو لی بتعجیل الفرج والتأیید.» (1)

«همانا من برای هر شیعه ای که مصیبت جد شهیدم رایاد کند و سپس برای نزدیک شدن فرج و تأیید امر من دعا کند، دعا خواهم کرد». (2)

زمان رحلت

در ماه رجب سال 1348 ق برای زیارت به عراق رفت و چون بازگشت شب سه شنبه اواخر ماه شعبان بعد از همان سال بیمار شد و در بستر افتاد و تا در 25 ماه رمضان دو ساعت و نیم بعد از تو مغرب رفت از جهان بر کشید، و در قبرستان تخت فولاد کنار پدر شریفش به خاک سپرده شد.

ص:204

شیرازی اعلی الله مقاله الشریف در چنین روزی، با فتوای خود که ملهَم از امام زمان علیه السلام بود مبنی بر لغو امتیاز توتون و تنباکو به انگلیس فرمود: «الیوم، استعمال تنباکو و توتون بایِّ نحوٍ کانَ در حکم محاربة با امام زمان علیه السلام است.» (1)

پس از انتشار این فتوا در بلاد اسلامی، دولت قاجار، قرارداد را فسخ نمود.

این اقتدار مرجع دینی شیعی نبود، مگر به امر عنایت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف . چرا این گونه نباشد و حال آن که خود امام زمان علیه السلام فرمود:

الف. اما الحوادث الواقعة فارجعوا فیها الی رواة حدیثنا؛ (2)

در زمان غیبت به مراجع تقلید جامع الشرایط مراجعه کنید.

ب. در توقیع خطاب به شیخ مفید فرمودند: ولا ناسین لذکرکم؛ (3)

ما همیشه به یاد شما شیعیان هستیم.

ج. خطاب امام زمان به میرزای نائینی

در جریان جنگ جهانی اول و اشغال ایران توسط روس و انگلیس و هجمه به ملت ایران شیعی، مرحوم میرزای نائینی به حضرت بقیة الله عجل الله تعالی فرجه الشریف متوسل می شود؛ همان شب در عالم خواب می بیند که دیواری به شکل نقشه ایران در حال سقوط است در حالی که عده ای

ص:205

زن و بچه زیر این دیوار نشسته اند. نائینی در خواب فریاد می زند: خدا یا چه می خواهد بشود؟ در این حال می بیند که حضرت بقیة الله عجل الله تعالی فرجه الشریف تشریف آوردند و با انگشت به دیوار اشاره کردند، دیوار خم شده سرجایش برگشت و سپس فرمودند:

این جا ایران، شیعه خانه ماست، می شکند، خم می شود، خطر هست، ولی ما نمی گذاریم سقوط کند، مانگهش می داریم. (1)

د. هدایت ها و حمایت های امام زمان علیه السلام از مرجع بزرگ شیعه حضرت امام خمینی رحمة الله در طول انقلاب و جنگ تحمیلی و شکست قدرت پوشالی پهلوی و شرق و غرب، از همین مقوله است.

29 ماه رمضان تولد علامه حلّی و یاد مهدی

ابومنصور حسن بن سدید الدین یوسف بن زین الدین علی بن مطهّر حلی، ملقب به آیت الله جمال الدین و فاضل و معروف به «علّامه» و نیز «علّامة الدّهر» در شب 29 رمضان سال 648 قمری از خاندانی پاک سرشت در شهر حلّه در عراق به دنیا آمد.

پس از فراگیری مقدمات، به محضر عالمانی بزرگواری همچون محقق حلی، خواجه نصیر الدین طوسی، کاتبی قزوینی و سید بن طاووس و... راه یافت و به مدارج عالی علمی رسید.

وی پس از درگذشت محقق حلی، در حالی مرجعیت مسلمانان را به عهده گرفت که تنها 28 سال از عمر شریف او می گذشت و این امر

ص:206

حاکی از نبوت و شخصیت والای اوست که در این سنین، تمام دانش ها و فضایل اخلاقی و کرامت های معنوی را کسب کرده و به مقام مرجعیت نایل گشته بود.

مورخان، عصر علامه حلّی را دورة توسعه فقه شیعه و پیشرفت دانش در سراسر جهان اسلام دانسته اند. زیرا وی «اُلجایتو» فرمانروای مغولی را به پذیرش مذهب تشیع تشویق کرد که این امر در رواج مذهب تشیع بسیار موثر بود.

علامه حلّی برای نشر علوم اسلامی، تلاش خستگی ناپذیری انجام داد. او نخستین فقیهی بود که ریاضیات را وارد فقه نمود و فقه استدلالی را تکامل بخشید، کشف المقال فی اموال الرجال، تبصرة المتعلّمین، تذکرة الفقهاء، الآسرار و ده ها کتاب ارزشمند دیگر از آثار وی می باشد. علامه حلّی در 21 مرحم 726 قمری در 78 سالگی بدرود حیات گفت و در نجف اشرف (ایوان طلا) مدفون شد. (1)

در اینجا دو تشرف علامه حلی را به محضر حضرت بقیة الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف نقل می نمائیم:

تشرف اول: استفتاءات علامه و جواب امام زمان

در کتاب شریف قصص العلماء آمده است که: علامه حلّی شب جمعه به منظور زیارت سید الشهداء علیه السلام به راه افتاد. او در این سفر تنها و بر الاغی سوار بود و تازیانه ای به دست داشت. در بین راه شخص عرب پیاده دنبال علامه را گرفت و با هم مشغول صحبت شدند. چون

ص:207

قدری با هم سخن گفتند، علامه فهمید که این شخص مرد دانشمندی است. از این رو، در مورد مسائل علمی با هم صحبت کردند. پس از مدتی علامه فهمید که آن شخص صاحب علم و فضیلت بسیار بوده و در تمام علوم متبحر است، پس علامه مشکلاتی که برایش در علوم مختلف پیش آمده بود، یک یک از آن شخص سئوال کرد و او به آنها جواب می داد، مدتی گذشت تا اینکه مساله ای پیش آمد و آن شخص فتوایی داد. علامه منکر آن شد و گفت: حدیث بر طبق این فتوا نداریم. آن مرد گفت: شیخ طوسی در تهذیب حدیثی در این مورد ذکر کرده است شما از اول کتاب تهذیب فلان قدر ورق بشمارید. در فلان صفحه و فلان سطر این حدیث مذکور است. علامه در شگفت ماند که این شخص کیست؟ بدین خاطر، از آن مرد پرسید: آیا در این زمان که غیبت کبری است می توان حضرت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف را دید؟

در این هنگام تازیانه از دست علامه افتاد، آن حضرت خم شد و تازیانه را از بین برداشت و در میان دست علامه گذاشته، فرمود:

چگونه صاحب الزمان را نمی توان دید، در حالی که دست او در دست توست؟ علامه بی اختیار خود را از الاغ پائی انداخت که پای آن حضرت را ببوسد و غش کرد. چون به هوش آمد، کسی را ندید، وقتی به خانه برگشت و به کتاب تهذیب رجوع کرد و آن حدیث را در همان ورق و همان صفحه و همان سطر که حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نشان داده بود، یافت. سپس به خط خود در حاشیه کتاب تهذیب نوشت، که این حدیث آن حدیثی است که حضرت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف جز آن را

ص:208

به من داد و نشانی آن را با شماره صفحه و سطر کتاب برایم گفت.

آخوند ملاصفر علی می گفت: من همان کتاب را دیدم و در حاشیه آن حدیث خط علامه را ملاحظه کردم. (1)

تشرف دوم: کمک کردن امام زمان به علامه در نوشتن کتاب

در زمان علامه حلّی علیه الرحمه، یکی از مخالفین و اهل سنت، کتابی در رّد مذهب شیعه نوشته بود و در مجالس عمومی و خصوصی خویش از آن بهره گرفته، افراد زیادی را نسبت به طریقه امامیه بدبین و گمراه می نمود.

از طرفی کتاب را هم در اختیارکسی نمی گذاشته تا در دست دانشمندان شیعه قرار بگیرد و جوابی بر آن ننویسند و ایرادی وارد نکنند.

علامه حلی با آن عظمت قدر و جلالت علمی، به دنبال وسیله ای برای به دست آوردن آن کتاب به مجلس درس آن مخالف می رود و برای حفظ ظاهر خود را شاگرد او می خواند و بعد از مدتی علاقه و رابطه استاد و شاگردی را بهانه می کند و تقاضای دریافت آن کتاب را می نماید.

آن شخص در یک حالت عاطفی قرار می گیرد و چون نمی تواند دست رو به سینة او بزند لاجرم می گوید:

(من نذر کرده ام که کتاب را جز یک شب به کسی واگذار نکنم)

علامه به ناچار می پذیرد و همان یک شب را غنیمت می شمرد آن

ص:209

شب با یک دنیا شعف و خرسندی به رونویسی آن کتاب قطور می پردازد. نظر او این بود که هرچه مقدور از آن کتاب را یادداشت نموده و سپس در فرصتی به پاسخش اقدام نماید.

امّا همین که شب به نیمه می رسد. او را خواب فرا می گیرد در همین هنگام میهمان جلیل القدری داخل اطاق او می شود و با او هم صحبت می گردد و پس از صحبت هایی می فرماید:

علامه تو بخواب و نوشتن را به من واگذارم. علامه بی چون و چرا اطاعت می کند و به خواب عمیقی فرو می رود. وقتی از خواب برمی خیزد، از میهمان خود اثری نمی بیند! چون به سراغ نوشته اش می رود، کتاب را می بیند که به صورت تمام و کامل نوشته شده است و در پایان آن، نقشی را به عنوان امضاء چنین مشاهده می کند:

«کَتَبَهُ الْحُجَّة»؛ حجت خدا آن را نگاشت. (1)

شب عید فطر و یاد مهدی

در شب عید فطر که شب پایانی تبلیغی ماه مبارک رمضان می باشد تشرفی به محضر حضرت بقیة الله الاعظم حاصل شده اس که یادآور می شویم:

حضرت آیة الله سید مهدی قزوینی می فرماید:

سالی برای زیارت فطریّه (شب عید فطر) وارد کربلا شدم و در شب سی ام، که احتمال شب عید در آن می رفت، نزدیک غروب، هنگامی که اگر بنا بود شب عید هم باشد، در آن وقت هلالی دیده

ص:210

نمی شود، در حرم مطهر بالای سر مقدس امام حسین علیه السلام بودم. شخصی از من سئوال کرد: آیا امشب، شب زیارت می باشد؟ و مقصودش آن بود که آیا امشب شب عید است و ماه ناقص می باشد تا آن که اعمال شب عید را بجا آورد، یا آن که شب آخر ماه رمضان است.

من در جواب گفتم: احتمال دارد امشب شب عید باشد، ولی معلوم نیست که عید ثابت شود. ناگاه دیدم شخص بزرگواری که به هیئت بزرگان عرب بود، با مهابت و جلالت نزد من ایستاده است. ایشان با دو نفر دیگر که در هیبت و جلالت از دیگران ممتاز بودند، در آنجا تشریف داشت، آن شخص به زبان فصیح که از اهل این اعصار و زمان هایی سابقه است، در جواب سئوال کننده فرمود:چ

نَعَمْ هذه اللَّیة لیلةُ الزیاره، یعنی، آری امشب شب عید و شب زیارت است.

وقتی این سخن را از او شنیدم که بدون تزلزل و تردید، عید را اعلام فرمود، به او گفتم: عید بودن امشب را از کجا می گوئید؟ آیا به گفته منجّم و تقویم اعتماد کرده اید یا دلیل دیگری برای آن دارید؟

اعتنای درستی به من نکرد، مگر همین قدر که فرمود: اَقُولُ لَکَ هذه اللَّیلةُ لیلةُ الزیارةِ، یعنی به تو می گویم امشب شب زیارتی است. این را گفت و با آن نفر به سوی در حرم به راه افتاد. وقتی از من جدا شدند گویا الآن به خود آمده باشم، با خود گفتم این جلالت و مهابت معمولاً از کسی دیده نشده است و این طور مکالمه و خبر دادن ها از غیب، از غیر بزرگان دین و اهل اسرار انجام نمی شود. لذا با عجلة هرچه تمام تر ایشان را دنبال کردم و بیرون آمدم. امّا آنها را ندیدم. از

ص:211

خدّامی که کنار در بودند پرسیدم: این سه نفر که فلان لباس و فلان شکل را داشتند و الآن بیرون آمدند کجا رفتند؟ گفتند: ما چنین اشخاصی را که می گویی، ندیده ام. با وجود آن که معمولاً نمی شود کسی از زوار، مخصوصاً اگر امتیازی بر دیگران داشته باشد، داخل صحن یا ایوان یا رواق یا حرم شود و خدّام او را نبینند، بلکه غالباً آنها می دانند که اهل کجا و چکاره اند و از منازل هریک اطلاع دارند و حتی پیش از ورود اشراف و بزرگان به حرم _ مطلع می شوند و می دانند که چه وقت و از کجا وارد می شوند. چنانچه هرکس بر عادت خدّام اطلاع داشته باشد، اینها را می داند، بعلاوه زمانی نگذشته بود که ایشان رفته بودند.

بالاخره از در خارج شدم و از خدای که در رواق و بین البابین بودند پرسیدم و همان جواب را شنیدم، همچنین در ایوان و کفشداری گشتم، اما اثری دیده نشد، با این که هریک از زوّار ناگرزی باید از جلوی کفشداری بگذرد.

باز برگشتم و رواق و حجره ها را گردش نمودم و از ساکنین و ملازمین آنها، یعنی قرّاء قرآن و خدّام و غیره پرسیدم، ولی به همان ترتیب خبری از سه نفر بدست نیامد.

از طرفی اواخر آن شب و روز معلوم شد که شب، شب عید و زیارت بوده است، بنابراین از مشاهدة این امور و تصدیق قبلی، تعیین کردم که به غیر از آن بزرگوار، یعنی حضرت بقیة الله عجل الله تعالی فرجه الشریف کسی دیگری

ص:212

نبوده است. (1)

ص:213

قدس» و حمایت از «مظلومان فلسطین» اعلام شد، آخرین جمعه زمان غیبت اولین جمعه زمان ظهور، نیز توسط انبیا و اوصیا روز حمایت از «مظلومان عالم» اعلام شده.

اگر روزی بیت المقدس توسط یهود و صهیونیست اشغال شد، روزی برسد که قدس شریف به دست با کفایت حضرت بقیة الله عجل الله تعالی فرجه الشریف و یاران با وفایش آزاد شود و نماز جماعت به امامت حضرت مهدی علیه السلام و مأمومیت حضرت عیسای پیامبر علیه السلام برگزار شود.

این نکته شایان ذکر است که هیچ پیامبری در طول تاریخ پشت سر وصی ای نماز نخواند، امّا حضرت عیسی بن مریم با آن که پیامبر اولوالعزم است، به امام زمان ما اقتدا می کند و نماز جماعت می خواند.

ص:214

و به واسطه امام زمان رزق و روزی ما را وسیع قرار ده.

و همومنا به مکفیّةً؛

و به واسطه امام زمان غم و غصّة ما را برطرف کن.

و حوائجنا به مقضیّةً؛ (1)

و به واسطه امام زمان حاجت های ما را برآور.

این که در خطبه شعبانیه آمده است که:

و عملکم فیه مقبول؛ (2)

اعمال شما در ماه رمضان قبول می شود، باید بدانیم که قبولی اعمال به واسطه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است.

از امیر المؤمنین علیه السلام نقل شده که فرمودند:

کل دعاءٍ محجوبٌ حتی یصلی علی النبی صلی الله علیه و آله و سلم . (3)

هیچ دعایی به آسمان (قبول) نمی رسد، مگر این که دعا کننده بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد.

در نتیجه قبولی همه اعمال و پذیرش دعا و رسیدن به هدف اجابت زمانی است که دل و زبان به ذکر شریف صلوات مترنم گردد و درود های خالصانه خود را نثار کند بر خاتم انبیاء و اهل بیت مطهر او و بر خاتم اوصیاء مهدی موعود که از آل محمد است. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.

ص:215

ص:216

20.آقامیری، سید کریم، سالنامه تبلیغ، قم، چاپ دوم، سرور، 1390ش.

21.قمی، عباس، مفاتیح الجنان، قم، اسوه،....

22.مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، تهران، مکتبه الاسلامیه، چ2، 1398ق.

23.مهدی، سید احمد، پرواز ملکوت، قم، انتشارات دارالکتب،

24.قمی، عباس، سفینة البحار، قم، انتشارات کتابخانه سنایی، 1363ش.

25.طباطبایی، محمد حسین، المیزان، قم، انتشارات دار العلم،...

26.یوسفیان، علی اصغر، گردی از رهگذر دوست، قم، جمکران، 1380 ش.

27.حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، بیروت، احیاء التراث العربی، 1421، چاپ ششم.

28.فیض کاشانی، ملامحسن، منهاج النجات، ترجمه محمد باقر ساعدی، انتشارات قیام آزادی، 1363، چاپ چهارم.

29.هندی، علاء االدین علی المتقی بن حسام الدین، کنز العمال، فی سنن الاقوال و الافعال، پنجم، بیروت، موسسة الرسالة، 1405ه.

30.نوری طبرسی، میرزاحسین، مستدرک الوسایل، بیروت، مدرسه آل البیت احیاءالتراث، چ2، 1409 ق.

31.طوسی، محمد بن حسن، مصباح المجتهد، بیروت، مدرسه فقه الشیعه، 1411ق.

32.،، شهید اول، الذکری،، ،،،.

33.ابن طاووس، علی بن موسی، جمال الاسبوع،،، .

34.میر عظیمی، جعفر، مسجد مقدس جمکران، تجلی گاه صاحب الزمان، قم، مشهور، 1383ش.

35.طبرسی، احمد بن علی بن ابی طالب، احتجاج، قم، اسوه، چ2، 1416ق.

36.قمی، عباس، نفس المهموم، قم، انتشارات ذوی القربی، 1379ش.

37.میرجهانی، محمد حسن، البکاء للحسین، قم، رسالت، 1384ش.

38.مازندرانی، ملا محمد مهدی، معالی السبطین، قم، منشورات شریف رضی، چ2.

39.ابن طاووس، علی بن موسی، لهوف، ترجمه تحقیق بخشایشی، قم، نوید اسلامی، 1387ش.

ص:217

40.مازنداران، ملا محمد مهدی، شجره طوبی، قم، منشورات رساله شریف رضی، 1408 ق.

41.مقدم، سید محمد تقی، ختوم و اذکار،،،،،.

42.ابن حجر عسقلانی،، صواعق المحرقه،،،،.

43.عزیزی، عباس، صلوات، قم، انتشارات، معصومین، چ5، 1385ش.

44.، ، فردوس الاخبار،

45.راوندی، سعید بن عبدالله، الخرایج، مؤسسه النور، بیروت، 1411ه، چاپ دوم

46.حر عاملی، محمد بن حسن، وسایل الشیعة، بیروت، احیاء التراث العربی، سال1421، چاپ ششم.

47.حافظ ابوداوود، سنن ابی داوود، بیروت، دارالفکر،

48.عیاشی سمر قندی، تفسیر عیاشی، محمد بن مسعود، تهران، اسلامیه

49.چهره هایی که در جستجوی قائم پیروز شدند،

50.مجلسی، محمد باقر، مرآة العقول، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1363ش.

51.کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح، قم، انتشارات رضی، چ2، 1405 ق.

52.زمردیان، احمد، شرح دعا جامعه کبیره مقام ولایت، نشر فرهنگ اسلامی، تهران، 1378ش، چاپ ششم، ص52.

53.حلی، ابن فهد، عدة الداعی، قم، انتشارات وجدانی، 1350ش.

54.نهاوندی، علی اکبر، عبقری الحسان، خلاصه، سید جواد معلم، 1378ش، مشهد، انتشارت منتظران ظهور، چاپ دوم.

55.مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد، بیروت، اعلمی، 1423ق.

56.محمدی ری شهری، محمد، مراقبات شهر رمضان، قم، دارالحدیث، چ2، 1379ش.

57.قاضی زاهدی، احمد، شیفتگان حضرت مهدی،

58.محمد باقر حیدری کاشانی، روز شمار به سوی ظهور، قم، موسسه امام خمینی، 1378ش.